คือคุณหมอตอนนี้หนูเป็นคนอารมณ์เเปรปรวนมาก มีหลายเรื่องที่อยากระบายค่ะ คือหนูเป็นคนที่ชอบคิดถึงเเฟนเก่าเลิกกันมาสี่ปีแล้ว ทุกวันนี้ยังติดถึงทุกครั้งที่มีคนมาจีบหนูจะคุยเเต่ก็ไม่เคยคิดที่จะชอบใครอีกเลย เเต่พอหนูอยู่คนเดียวก็จะรู้สึกเหงา คงคิดว่าเป็นบางครั้งหนูอยากมีใครซักคนคุยด้วย เป็นเพื่อน คุยทุกอย่าง รับฟังเรื่องที่อยากเล่า หนูเป็นคนหนึ่งที่ชอบดูการ์ตูนเเล้วก็อย่านิยาย ทุกครั้งที่มีฉากประทับใจ หรือเศร้าใจหนูจะอินตามมาก หลายเรื่องที่บางครั้งความรู้สึกหนูคิดว่าเหมือนในการ์ตูนเลย ทั้งความสนุก เรื่องความรัก เรื่องเศร้าก็ด้วย คือหนูจะรู้สึกมากกว่าความรู้สึกอื่น ๆ มันกระทบจิตใจ พอดูเเล้วรู้สึกเศร้าเหมือนเราเข้าไปในนั้น เกือบทุกครั้งจะร้องไห้ เรื่องที่บ้าน เมื่อไม่นานนี้ญาติหนูคนหนึ่งก็เสีย หนูก็เศร้าเเต่หนูก็คิดมาตลอดหลังจากที่ญาติเสียว่า เเล้วถ้าเกิดกับคนในครอบครัวเราจริง ๆ ล่ะ จะเป็นยังไง คือหนูคิดทุกวัน ว่าอยากบอกรักพ่อ อยากบอกรักเเม่ เเล้วก็น้อง ทุกครั้งที่มีข่าวอะไรน่ากลัว หรือว่าคนที่บ้านจะออกไปไหนกัน หนูก็จะฉุกคิดเสมอเเม้เเต่เวลานอน ทุกครั้งที่ล้มตัวลงนอน หนูก็จะคิดเสมอว่า ถ้าวันหนึ่งเราต้องจากกันไปเราจะเศร้าเเค่ไหน หนูจะทนรับได้ไหม เพราะทุกวันนี้หนูไม่เคยเเสดงความรักอะไรกันเหมือนในหนัง เเต่ในใจหนูเอาใจใส่ทุกคนตลอดเวลา ซึ้งหนูเป็นห่วงพ่อเป็นพิเศษเพราะพ่อต้องขับรถไปทำงานไกล วันหยุดก็ชอบไปหาปลา ซึ่งหลังจากที่ญาติหนูเสียจากอุบัติเหตุรถยนต์ หนูคิดเรื่องเเบบนี้ตลอด คิดมา 3 เดือนกว่าเเล้ว เรื่องที่ทำงานตอนนี้หนูก็เเทบไม่อยากคิดอะไรแล้วการที่เราต้องมานั่งรับฟังการนินทาคนอื่น หรือคนอื่นเอาเราไปนินทาหนูก็เเทบจะชิน เเต่ก็อยากบอกว่าตอนเเรก ๆ หนูเคยไปร้องให้กับพี่ที่ทำงานด้วยในร้าน เพราะหลาย ๆ เรื่องก็ทำให้หนูไม่สบายใจ หนูจะบอกว่าเป็นคนขยัน เห็นเเต่สิ่งปัจจุบันเป็นหลักก็ได้ เพราะสาเหตุนี้หนูถึงเลิกกับเเฟนในตอนเเรก หนูทำงานในที่ฝึหงาน หลังจากฝึกงานเสร็จ เพราะพี่ที่ทำงานถูกใจ เเล้วก็ทำงานต่อมาเรื่อย ๆ ช่วง เสาร์ อาทิตย์ ในตอนที่เรียน แล้วก็ปิดเทอม หลังจากนั้นหนูก็ทำงานมาเรื่อย ๆ ตั้งเเต่ปี 58 จนถึงปีนี้ 62 หนูก็ยังทำงานที่เดิม ทุกครั้งจะเต็มที่กับการทำงาน หนูหางานเสริมทำบ้าง พวกงานออกเเบบ เเต่หลังจากทำงาน เรียนจบ จนตอนนี้ เรีบน ป.ตรี อยู่ เเล้วทำงานด้วย ก็รู้สึกว่า หลังจากที่ใช้ชีวิต เดิม ๆ มานาน คนเดียว ตั้งเเต่จบ ปวส. หนูไม่เคยมีประสบการณ์ สนุก ๆ เที่ยวเล่นกับเพื่อน เพราะเหมือนยิ่งโต เรายิ่งแปลกเเยกเเละอยู่คนเดียวมากขึ้น ทุกวันนี้ วันหยุด หนูอยู่เเต่บ้าน นั่งเล่นคอม ตื่นสาย ถึงเวลากินข้าว ไปทำงาน เรียนหนังสือ คือ ความเหงาก็มี คิดว่ามีมากด้วย เพราะนานมากเเล้วที่ไม่ได้เปิดใจรับใครเข้ามา ทางครอบครัวก็ไม่ได้ว่าอะไรกับเรื่องนี้ เเต่อยากรู้ว่าทำยังไงถึงจะออกจากวังวนเเบบนี้

สวัสดีครับ
เท่าที่อ่านมานั้นหมอรู้สึกได้ว่าคุณกำลังสับสนกับตัวเองในตอนนี้นะครับ ประสบการณ์ในอดีตกับแฟนคนเก่าของคุณคงมีค่ามากจนคุณเองก็อาจเสียดายที่จะทิ้งมันไป ในขณะเดียวกันคุณก็ยังมีความต้องการที่จะริเริ่มความสัมพันธ์ใหม่ แต่เมื่อเกิดความขัดแย้งขึ้นกับความปรารถนาในใจลึกๆก็เป็นผลให้ไม่สามารถเริ่มความสัมพันธ์ใหม่ตามที่ต้องการได้

ประสบการณ์ในอดีตที่ประทับใจนั้นยังไงเราก็ไม่สามารถลืมหรือตัดขาดจากมันได้ครับ เพียงแต่เราจำเป็นต้องจัดการกับมันให้อยู่ในระดับที่เหมาะสมให้เราสามารถใช้ชีวิตต่อไปในวันข้างหน้าได้ และพร้อมที่จะเผชิญกับประสบการณ์ใหม่ๆได้ ซึ่งกระบวนการทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นได้เมื่อคุณได้ลองสำรวจตัวเอง ทำความเข้าใจกับความต้องการของตัวเองว่าอะไรคือความปรารถนาที่แท้จริง รวมถึงอดีตที่ผ่านมาส่วผลกระทบกับตัวคุณอย่างไร

อย่างไรก็ตามการทำความเข้าใจกับเรื่องราวทั้งหมดนี้อาจเป็นเรื่องที่ยาก และต้องใช้เวลากับมันอยู่พอสมควร แต่ถ้าคุณพร้อมที่จะก้าวผ่านจุดนี้ไปให้ได้ ก็สามารถลองไปปรึกษาจิตแพทย์เพื่อให้ความช่วยเหลือเพิ่มเติมในเรื่องเหล่านี้ได้ครับ ในกรณีนี้การไปพบจิตแพทย์เพื่อทำจิตบำบัดจะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้คุณเข้าใจตัวเองได้ดีขึ้น และสามารถก้าวผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ดีขึ้นครับ

นอกจากนี้จากอาการที่คุณเล่ามาก็ยังมีความเป็นไปได้ที่อาจมีปัญหาทางด้านจิตใจบางอย่างที่เข้ามารบกวนจิตใจคุณอยู่ด้วย เช่น โรคซึมเศร้า โรควิตกกังวล การมีบุคลิกภาพที่ผิดปกติบางอย่าง ซึ่งการไปพบจิตแพทย์ก็จะช่วยให้สามารถตรวจประเมินดูเรื่องเหล่านี้เพิ่มเติมได้เช่นกันครับ และถ้าหากมีปัญหาทางด้านจิตใจเหล่านี้ซ่อนอยู่และได้รับการรักษาควบคู่ไปกับการทำจิตบำบัดก็จะช่วยให้อาการทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตอนนี้ดีขึ้นได้ครับ

การที่หนูคิดเป็นห่วงคนในครอบครัวบ่อยๆ จนหยุดคิดไม่ได้ ร่วมกับการที่หนูมีประสบการณ์ที่เคยสูญเสียแล้วทำให้เกิดอารมณ์เศร้าและปรับตัวกับเหตุการณ์นั้นไม่ได้ ยังติดอยู่กับความคิดฝังใจจนส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน ทำให้หนูใช้ชีวิตไม่มีความสุข อาการเช่นนี้อาจบ่งถึงภาวะซึมเศร้าก็เป็นไปได้

เบื้องต้นลองทำแบบประเมินภาวะซึมเศร้าด้วยตัวเอง ดูก่อนก็ได้ค่ะ โดยให้สำรวจอาการภายในระยะ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมารวมวันนี้ มีอาการเหล่านี้มากน้อยเพียงใด โดยให้คะแนนแต่ละอาการดังนี้
ไม่มีเลย 0 คะแนน
มี 1-7วัน 1 คะแนน
มากกว่า 7 วัน 2 คะแนน
ทุกวัน 3 คะแนน

ลักษณะอาการในช่วง 2 สัปดาห์
1. เบื่อหน่าย ไม่สนใจอยากจะทำอะไร
2. ไม่สบายใจ ซึมเศร้า ท้อแท้
3. หลับยาก หลับๆตื่นๆ หรือหลับมากเกินไป
4. เหนื่อยง่าย ไม่ค่อยมีแรง อ่อนเพลีย
5. เบื่ออาหาร หรือ กินได้มาก กินจุบจิบตลอดเวลา
6. รู้สึกไม่ดีกับตัวเอง คิดว่าล้มเหลว หรือคิดว่าทำให้ตนเองและครอบครัวต้องผิดหวัง
7. ขาดสมาธิ เหม่อลอย ขี้ลืมบ่อย
8. ทำอะไรช้าลง กระสับกระส่าย อยู่นิ่งไม่ได้
9. คิดทำร้ายตัวเอง อยากตาย หรือตายไปจะดีกว่า
รวมคะแนน หากคะแนนรวมมากกว่า 7 คะแนนขึ้นไป ก็อาจเข้าข่ายโรคซึมเศร้าได้ค่ะ

แต่หากคะแนนน้อยกว่า 7 คะแนน และหนูมีความทุกข์ใจกับความคิดที่หยุดคิดไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่าสิ่งที่คิดนั้นไม่ควรคิด ในกรณีแบบนี้อาจเป็นความผิดปกติทางด้านความคิด ซึ่งอาจบ่งถึงภาวะวิตกกังวลได้ค่ะ

อย่างไรก็ตาม เบื้องต้น แนะนำให้หนูลองปรับเปลี่ยนแบบแผนการดำเนินชีวิตประจำวันดูก่อนนะคะ เช่น หากิจกรรมอื่นๆมาทำให้เพลิดเพลิน ไปออกกำลังกาย หรือหาเวลาไปท่องเที่ยวชาร์ตแบตให้ชีวิต หากทำแล้วรู้สึกคงเดิม เบื่อหน่าย เศร้าเหมือนเดิม แบบนี้ควรพบจิตแพทย์ ประเมินอาการ วินิจฉัยโรคให้แน่ชัดแล้วรับการรักษาด้วยยาร่วมกับการทำจิตบำบัดนะคะ

ความรุนแรงของอาการซึมเศร้าจะมีระดับของมันนะคะ หากทำแบบประเมิน คะแนนอยู่ในช่วง 7-12 มีอาการซึมเศร้าระดับน้อย
คะแนน 13-18 มีอาการซึมเศร้าปานกลาง
คะแนนมากกว่า 19 มีอาการซึมเศร้าระดับรุนแรง ซึ่งหากมีคะแนนตั้งแต่ 7 คะแนนขึ้นไป และมีอาการต่อเนื่องนานเกินกว่า 2 สัปดาห์ ยังไงควรพบจิตแพทย์นะคะ ซึมเศร้ารู้เร็ว รักษาไวมีโอกาสหายได้ค่ะ แต่หากปล่อยให้อาการรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ อาจจะรักษายากและต้องใช้เวลาในการรักษานานขึ้น ต่อให้รักษาอาการดี 100 % แล้ว อาการก็มีโอกาสกำเริบซ้ำได้อีกค่ะ

จากอาการที่เล่ามาข้างต้นนั้นอาจจะยังไม่ได้ชัดเจนมากว่าจะเป็นจากโรคซึมเศร้าหรือไม่ครับ แต่ที่หมอเป็นห่วงคือการมีอารมณ์เศร้าเบื่อที่มากขึ้นจนเริ่มมีความคิดอยากตาย ซึ่งโดยปกติแล้วความคิดเหล่านี้ก็ไม่ควรที่จะเกิดขึ้นในคนที่มีอารมณ์เป็นปกติครับ หมอจึงยังแนะนำว่าควรไปพบจิตแพทย์เพื่อตรวจประเมินอาการเพิ่มเติมให้ชัดเจนก่อน เพราะการประเมินอาการผ่านการพูดคุยโดยตรงจะช่วยให้เข้าใจรายละเอียดของอาการที่คุณเป็นอยู่ได้ดีขึ้น ซึ่งก็จะช่วยให้ทราบสาเหตุที่แน่ชัดมากขึ้นรวมถึงทราบระดับความรุนแรงของอาการได้ดีขึ้น และจะได้ให้ความช่วยเหลือหรือการรักษาต่อไปได้อย่างเหมาะสมครับ