หนูทำร้ายตัวเองค่ะ รู้ว่ากำลังจะทำ ไม่ได้อยากทำแต่หยุดไม่ได้ รู้สึกไร้ค่า ว่างเปล่า เกือบตลอดเวลา อารมณ์เปลื่ยนไวมาก บางทีดีๆอยู่แล้วก็เครียดเฉยเลย ไม่เข้าใจตัวเอง ชีวิตก็ปกติดี ครอบครัวไม่ได้แตกแยก เพื่อนก็มี บางทีก็รู้สึกเหมือนมันดีเกินไปด้วยซ้ำ ดีจนกลัวว่าถ้ามันหายไปจะอยู่ไม่ได้ บอกแม่แล้วแม่ไม่เชื่อ(ไม่ได้บอกเรื่องทำร้ายตัวเอง บอกแค่ว่าอาจจะเป็นโรคซึมเศร้า) แม่บอกว่า หนูปกติดีแค่ว่างเกินไป(บอกตอนปิดเทอม) แม่คุยกับเพื่อนที่เป็นหมอแล้ว แต่หนูอ่ะรู้ว่าตัวเองไม่ปกติ จะไปหาจิตแพทย์เองก็ไม่รู้ว่าได้มั้ย หนูกำลังจะ16ค่ะ หนูไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี

การที่หนูคิดว่าจะสูญเสียสิ่งที่มีอยู่ อาจเป็นอาการของความวิตกกังวล และเมื่อมีความคิดวิตกกังวลต่อเนื่อง ก็อาจมีซึมเศร้าร่วมได้

อาการของโรคเหล่านี้ เกิดจากสารเคมีในสมองหลั่งผิดปกติ ส่งผลให้การคิด การรับรู้ การปรับตัว การแสดงออกทางอารมณืและพฤติกรรมผิดปกติไปจากเดิม

อาการเด่นของโรคซึมเศร้า ได้แก่
1.เบื่อหน่าย ไม่มีความสุข
2.ท้อแท้ เศร้า
3. อ่อนเพลีย
4.นอนไม่หลับ/หลับมากเกินปกติ
5.เบื่ออาหาร/ทานได้เยอะกว่าปกติ
6.ขาดสมาธิ
7.หงุดหงิด กระสับกระส่าย
8.รู้สึกไร้ค่า ขี้น้อยใจ
9.อยากตาย/อยากทำร้ายตัวเอง
หากมีอาการเกิน 7 ข้อ ต่อเนื่องทุกวัน นานเกิน 2 สัปดาห์ ก็อาจมีแนวโน้มที่จะเป็นซึมเศร้าได้ค่ะ

ดังนั้นในกรณีที่สงสัยว่าจะมีอาการซึมเศร้า แนะนำพบจิตแพทย์นะคะ หากที่บ้านไม่เห็นด้วย หนูสามารถปรึกษาจิตแพทย์ได้ด้วยตัวเอง ค่ะ หากคุณหมอเห็นควรที่จะต้องพบผู้ปกครอง คุณหมอก็จะนัดให้คุณแม่มาพบคุณหมอในครั้งต่อไปค่ะ

ถ้าเป็นทุกข้อเลยเป็นมานานกว่า 2 สัปดาห์หมอแนะนำให้ไปพบจิตแพทย์นะคะ ลองเปิดใจคุยกับครอบครัว เล่าปัญหาและความรู้สึกให้ฟัง นอกจากนี้สามารถโทรปรึกษาสายด่วนสุขภาพจิตเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าได้ที่เบอร์ 1323 โทรฟรีตลอด 24 ชั่วโมงค่ะ

หากหนูมีอาการเข้าข่ายซึมเศร้า แนะนำพบจิตแพทย์นะคะ ประเมินอาการเพิ่มเติม รับการรักษาตั้งแต่เนิ่นๆ อาการจะค่อยๆดีขึ้น แต่หากปล่อยให้มีอาการเรื้องรังอาจจะรักษายาก ต้องใช้เวลาในการรักษานานขึ้น และบางครั้งตัวโรคอาจพัฒนารุนแรงมากขึ้นจนมีอาการทางจิตร่วมด้วย ซึ่งหากป่วยซึมเศร้าแล้ว โอกาสที่หนูจะพัฒนาชีวิตให้ประสบความสำเร็จนั้นก็อาจจะยากขึ้นนะคะ

สวัสดีครับ

ขอเพิ่มเติมจากคุณหมอและพี่นักจิตนะครับ ไม่แน่ใจว่าสภาพของน้องตอนนี้เป็นอย่างไรแล้ว แต่อยากจะให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าในอายุ 16 ปี ก็จะมีบางโรงพยาบาลที่ให้เด็กอายุ 16 สามารถเข้าพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาได้โดยที่ไม่จำเป็นจะต้องขอความเห็นชอบจากผู้ปกครองนะครับ ถ้าหากตัวหนูเองเห็นว่าต้องการ การช่วยเหลือจาบุคลากรที่เชี่ยวชาญ อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกเหล่านั้นที่ตัวหนูมีก็อาจจจะไม่ใช่ ความรู้สึกที่ดีนักในการใช้ชีวิต ซ้ำยังทำให้เกิดการทำร้ายตนเองอีก ดังนั้นการได้รับการช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญก็อาจจะเป็นสิ่งที่จำเป็นนะครับ

อย่างไรก็ตาม นอกจากการเข้าพบผู้เชี่ยวชาญ ผมขอเพิ่มเติมว่า ตัวหนูสามารถลองทำกิจกรรมที่เคยสนใจหรือทำแล้วรู้สึกว่าทำให้ผ่อนคลายหรือทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง หาเวลาที่ตนเองจะรู้สึกสงบ รู้สึกดี หรือรู้สึกสนุกผ่อนคลายให้ และแบ่งเวลาไปอยู่กับสิ่งๆนั่นครับ นอกจากนั้นอาจจะลองมองดูกิจกรรมที่สามารถทำเป็นประจำได้เช่น การออกลังกาย การฟังเพลง หรือการทำงานอดิเรกบางอย่าง ทานอาหารให้ครบหมู่ ออกไปทานของอร่อยๆบ้าง ซึ่งตรงนี้ก็จะเป็นส่วนหนึ่งที่มีส่วนช่วยให้ความตึงเครียดในตัวคุณลดน้อยลงได้ คล้ายๆกับการพักฟื้นให้สภาพจิตใจของตนเองค่อยๆมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ซึ่งการดูแลตนเองควบคู่กันไปด้วยกับการรับการช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต จะเป็นการฝึกเพื่อให้หนูสามารถรับมือกับเรื่องต่างๆที่เข้ามาในชีวิตได้ในระยะยาวครับ

สุดท้ายนี้หากรู้สึกว่าต้องการจะพูดคุยกับใครซักคนหนึ่งแต่ยังไม่ต้องการที่จะพบกับจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยา สายด่วนสุขภาพจิต 1323 ก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่คุณจะสามารถโทรเข้าไปพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ได้ซึ่ง ข้อเสียคืออาจจะต้องมีการรอสายที่นานในบางช่วงเวลาครับ และหากมีคำถามอื่นๆเพิ่มเติมก็สามารถสอบถามเข้ามาได้เลยนะครับ ในเรื่องของการทำร้ายตนเอง หากมีความคิดเหล่านี้เข้ามาเยอะๆ หรือคิดว่าตนเองจะทำร้ายผู้อื่น หรือฆ่าตัวตาย และหนูไม่สามารถที่จะพาตนเองไปยังโรงพยาบาลได้ สิ่งแรกที่หนูควรจะต้องทำก็คือโทรติดต่อหาคนสนิทที่ไว้ใจได้ให้มาช่วยเหลือเนื่องจากคุณมีความคิดแบบนี้ หรือสามารถติดต่อไปที่สมาคมสะมาริตันส์ได้ที่เบอร์ 02-713-6793 เวลาทำการ 12:00-22:00 ซึ่งการบริการจะเป็นการให้คำปรึกษาผ่านโทรศัพท์เช่นเดียวกันครับ หรือสุดท้ายแล้วหากไม่สามารถติดต่อไปที่ทั้งสอง หนูสามารถติดต่อกู้ภัยฉุกเฉิน 1669 เพื่อให้นำตัวเราไปที่โรงพยาบาลใกล้เคียงได้ครับ หากมีคำถามอื่นๆ ก็สามารถสอบถามเข้ามาได้นะครับ