ถ้าจะกินยาแก้โรคซึมเศร้ากับยาแก้เครียดควรต้องพบแพทย์ด้านไหนคะเพื่อที่จะได้รับยามาทาน. หนูอายุ16ปี เป็นโรคซึมเศร้ามาตั้งแต่ม.2ตอนนี้อยู่ม.5คะ มีสาเหตุมาจากอาการเครียดด้านครอบครัว ด้านเพื่อน ไม่มีแฟนคะ มีอาการชอบทำร้ายร่างกายตนเองเวลาเครียดและระบายออกมามีอาการช็อคและชักเวลาเครียดหายใจไม่ทันมีอาการร้องไห้หรือซึมทุกวันคะและพยายามรักษาด้วยการออกกำลังกาย และไม่คิดมากแต่ก็ทำไม่ไหวคะ เครียดตลอดเวลา อยากกินยามากคะ ไม่ไหวสำหรับการซึมและร้องไห้ทุกวันอยากฆ่าตัวตายและไม่อยากมีชีวิตเลยคะแต่พยายามรักษาตนเองหนูเลยอยากทราบว่าหนูควรต้องทานยามั้ยคะและควรรักษาด้านไหนบ้างคะ. ขอบคุณคะ🙏 หนูขอเพิ่มเติมคะหนูทดสอบแบบทดสอบด้านโรคซึมเศร้าจากหลายๆที่แล้วคะ หนูเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง(ทำร้ายร่างกายตนเอง)แต่ช่วงๆหลังจะเหมือนที่เคยบอกคะร้องไห้และหายใจไม่ทันช็อคหรือชักคะ

ถ้าสงสัยว่ามีภาวะซึมเศร้า ควรหาเวลาปรึกษาจิตเเพทย์ครับ หรือ สายด่วนสุขภาพจิต 1323 ครับ

หรือทำแบบประเมินโรคซึมเศ้รา
http://www.prdmh.com/แบบประเมินโรคซึมเศร้า-9-คำถาม-9q.html
กลุ่มโรคซึมเศร้า คือ มีอาการนอนไม่หลับ หมดความสนใจในสิ่งที่เคยชอบหรือกิจกรรมที่เคยชอบ ไม่มีสมาธิ ไม่ค่อยมีเเรง เบื่ออาหาร มีความคิดที่จะทำร้ายตัวเอง
..............
หมอเเนะนำให้ไปพบจิตเเพทย์ครับ คนไข้บางกลุ่มจะอายที่ต้องไปพบจิตเเพทย์ เเต่จริงๆไม่ใช่เรื่องที่น่าอายเเต่อย่างใด (และ กรณีถ้าเป็นเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ อยากไปตรวจโดยไม่มีผู้ปกครองก็สามารถทำได้ครับ ถ้ามีอันตราย หรือจำเป็นต้องเเจ้งผู้ปกครอง คุณหมอจะเเจ้งคนไข้ก่อนครับ)
นอกจากคุณจะได้รับคำเเนะนำที่ดี คุณหมอจะประเมินว่าจำเป็นต้องได้รับการรักษา คือ ยาต้านซึมเศร้า ซึ่งเป็นยาปรับระดับสารสื่อประสาทในสมองครับ

แนะนำเพิ่มเติมเรื่องซึมเศร้า อยากให้หาเวลาออกกำลังกาย เช่น วิ่ง เต้นแอโรบิค, ดูภาพยนตร์ตลกหรืออ่านหนังสือการ์ตูนตลก, ระบายผ่อนคลายความเครียดบ้าง เช่น ร้องไห้ ตะโกน เขียนระบายความรู้สึก, พูดคุยกับคนที่ไว้ใจ จะทำให้ลดความเครียด ความกังวลได้ครับ และสุดท้ายคือ มองโลกในแง่ดี คิดว่าทุกปัญหามีทางแก้ครับ ส่วนโทรปรึกษาเบื้องต้นจะมีสายด่วนสุขภาพจิต โทร. 1323 ได้นะครับ

สวัสดีครับ
จากอาการตามที่เล่ามานั้นหมอคิดว่ามีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศร้าได้ครับ

อาการของโรคซึมเศร้านั้นจะประกอบด้วยการมีอารมณ์เศร้าหดหู่หรือเบื่อหน่ายไม่อยากทำอะไรต่อเนื่องกันอย่างน้อย 2 สัปดาห์ร่วมกับมีอาการ
- นอนไม่หลับหรืออยากนอนมากขึ้น
- เบื่ออาหารหรืออยากอาหารมากขึ้น
- อ่อนเพลียไม่มีแรง
- ไม่มีสมาธิ ความคิด ความจำแย่ลง
- คิดช้าทำช้าลงหรือกระสับกระส่ายมากขึ้น
- มีความคิดในแง่ลบ คิดโทษตัวเองบ่อยๆ หรือเห็นคุณค่าในตนเองลดลง
- เคยคิดหรือลงมือทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตาย
ถ้าหากมีอาการในลักษณะนี้หลายๆข้อ ร่วมกับอาการที่เป็นส่งผลรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน การเรียน การทำงาน หรือความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ก็จะมีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้มากขึ้นครับ

ในเบื้องต้นนั้นอาจลองทำแบบทดสอบตามลิงค์นี้เพื่อประเมินความเสี่ยงในการเป็นโรคซึมเศร้าด้วยตนเองก่อนได้ครับ

http://www.prdmh.com/แบบประเมินโรคซึมเศร้า-9-คำถาม-9q.html

ถ้าหากทำได้ตั้งแต่ 7 คะแนนขึ้นไปก็มีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้มากขึ้น

ในกรณีนี้หมอแนะนำว่าควรไปพบจิตแพทย์เพื่อตรวจประเมินอาการยืนยันสาเหตุให้แน่ชัดก่อน เพื่อที่จะได้ให้การรักษาได้อย่างเหมาะสมครับ

ในกรณีที่เคยทำแบบทดสอบซึมเศร้ามาแล้ว ระดับคะแนนอยู่ในขั้นที่ต้องพบแพทย์ หนูต้องตระหนักและรับการรักษาด้วยวิธีที่ถูกต้องนะคะ การรักษาซึมเศร้าตามแนวทางที่เหมาะสมจะช่วยให้อาการดีขึ้นและหายได้ค่ะ แต่หากปล่อยให้อาการเรื้อรัง หรือรักษาไม่ถูกวิธี อาการจะรุนแรงมากขึ้น ยากแก่การรักษาได้ค่ะ

ซึมเศร้ามีสาเหตุหลักจากสารเคมีในสมองหลั่งผิดปกติ ทำให้การรับรู้ ความคิด การแสดงออกทางอารมณ์และพฤติกรรมผิดปกติไปจากเดิม หากเจอปัญหาหรือมีเหตุการณ์กระทบกระเทือนจิตใจ จะทำให้อาการรุนแรงมากขึ้น

อาการของโรคซึมเศร้า จะมีอาการต่อไปนี้อย่างน้อย 7 ข้อ ต่อเนื่องเกือบทุกวัน นานเกิน 2 สัปดาห์
1.เบื่อหน่าย ไม่มีความสุข
2.ท้อแท้ เศร้า
3.อ่อนเพลีย
4.นอนไม่หลับ/หลับมากเกินปกติ
5.เบื่ออาหาร/ทานได้เยอะกว่าปกติ
6.ขาดสมาธิ
7.หงุดหงิดง่าย
8.ขี้น้อยใจ รู้สึกไร้ค่า
9.อยากตาย /อยากทำร้ายตัวเอง

หากมีอาการเข้าข่ายซึมเศร้าควรพบจิตแพทย์ทันที ประเมินอาการเพิ่มเติม วินิจฉัยโรคให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสม

การรักษาซึมเศร้าที่ได้ผลดี คือการรักษาด้วยยา ยาจะช่วยปรับสมดุลสารเคมีในสมอง ทำให้ควบคุมความคิดอารมณ์และพฤติกรรมต่างๆได้เหมาะสม ร่วมกับการทำจิตบำบัด จะช่วยฟื้นฟูสภาพจิตใจทำให้ปรับตัวต่อปัญหาต่างๆได้ดีขึ้นค่ะ

ในระหว่างทำการรักษา ควรทานยาสม่ำเสมอ ไม่หยุดยาเอง หมั่นออกกำลังกาย พักผ่อนให้เพียงพอ งดสารเสพติดทุกชนิด และไปพบแพทย์ตามนัดทุกครั้งจะช่วยให้การรักษาได้ผลดียิ่งขึ้นนะคะ

สวัสดีครับ

โดยปกติแล้วการ เข้าพบจิตแพทย์ ผู้เข้าพบจะต้องมีอายุมากกว่า 18 ปีขึ้นไปนะครับ ทั้งนี้อาจจะต้องลองโทรติดต่อโรงพยาบาลในแต่ละที่ว่าอนุญาตให้ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 16 ปีเข้าพบโดยที่ไม่มีผู้ปกครองได้หรือไม่ เนื่องจากเงื่อนไขบางประการที่ทำให้ผู้เข้าพบไม่สามารถพาผู้ปกครองมาด้วยได้

ซึ่งสิ่งที่อยากจะแนะนำก็คือการลองพูดคุยกับคนในครอบครัวไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามให้ช่วยพาเราไปเข้ารับบริการได้ก็จะดีกว่านะครับ ผมเชื่อว่าถึงแม้ปัญหาที่เจอจะดูเยอะและทับถมกัน จนทำให้หนูรู้สึกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าหากว่าค่อยๆสู้ต่อไปเรื่อยๆ รับการช่วยเหลือที่เหมาะสม ผมเชื่อว่าในวันหน้าอะไรบางอย่างจะขยับ เปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น และทำให้หนูสามารถเห็นได้ว่าการมีชีวิตอยู่เป็นสิ่งที่ดีและมีคุณค่ากับตัวหนูเองครับ เป็นกำลังใจให้หนูผ่านพ้นช่วงเวลาตรงนี้ไปนะครับ

ถ้ายังอายุไม่เกิน 18 ปี การไปพบจิตแพทย์โดยมีผู้ปกครองไปด้วยก็ย่อมดีกว่าครับ แต่ถ้าหากไม่สามารถขอให้ผู้ปกครองไปด้วยได้จริงๆก็สามารถไปพบจิตแพทย์ด้วยตัวเองก่อนได้ เพื่อที่จะได้ตรวจประเมินอาการและให้การรักษาให้เร็วที่สุดก่อนครับ

จริงๆแล้วถ้าหากหนูสามารถให้ประวัติเกี่ยวกับอาการได้ก็ สามารถไปพบจิตแพทย์ได้ด้วยตนเอง หากรักษาไปสักระยะ จิตแพทย์พิจารณาแล้วว่าควรให้ผู้ปกครองเข้ามามีส่วนร่วมในการรักษา จิตแพทย์อาจจะแจ้งแนวทางการรักษาที่เหมาะสมให้หนูทราบและอาจต้องแจ้งให้ผู้ปกครองมารับทราบปัญหาของหนูและมีส่วนร่วมในการดูแลรักษาหนูต่อไปค่ะ

เบื้องต้นหากหนูไม่สะดวกใจที่จะให้ทางบ้านทราบ ก็แจ้งให้คุณหมอรับรู้เรื่องความจำเป็นในข้อนี้ก่อนก็ได้นะคะ