มีอาการเครียดมากๆ จนไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเจอใครทั้งนั้น ถึงไปเพื่อนก็ไม่สนใจและเรียนไม่ค่อยทัน ไม่อยากเจอกับวันพรุ่งนี้ ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น และระบายความเครียดด้วยการทำร้ายตัวเอง คิดอยากจะฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่ได้อยากตายเท่าไหร่ มันแก้ไขปัญหาอะไรไม่ได้แล้ว เหนื่อย เบื่อ และพยายามทำตัวมีความสุขเพื่อให้คนอื่นไม่เครียดไปกับเราด้วย

สวัสดีครับ อาการดังกล่าวเข้าข่ายการเป็นโรคซึมเศร้าครับ แนะนำให้หาเวลาไปพบจิตแพทย์ครับ และรองเปิดใจเล่าเหตุการณ์ให้ทางบ้านรับรู้ครับ จะได้มีคนค่อยสนับสนุนครับ

ความเครียดที่มีนั้นเกิดจากปัญหาอะไรคะ หากเป้นปัญหาทางการเรียน เรียนไม่ทันเพื่อน เกรดไม่ดี เรียนไม่เข้าใจ แล้วทำให้รู้สึกด้อยค่า มีปัญหาทางด้านอารมณ์และการปรับตัวตามมา

เบื้องต้นอยากให้พบจิตแพทย์ ประเมินระดับไอคิว เพื่อดูระดับความสามารถว่าเหมาะสมกับสิ่งที่เราเลือกเรียนหรือไม่ หากไม่เหมาะสมกับระดับความสามารถของตัวเราก็อาจต้องเปลี่ยนแผนการเรียนที่เหมาะกับการเรียนรู้ของเรา ซึ่งการแก้ไขปัยหาตรงจุด จะช่วยให้เราสามารถปรับตัว และใช้ชีวิตในสังคมได้เป็นปกตินะคะ

ในกรณีนี้อยากให้หนูลองเล่าระบายความรู้สึกของตนเองออกมาให้คนใกล้ชิดได้รับรู้ เช่น คุณพ่อ คุณแม่ คุณครู หรือจิตแพทย์ ก็ได้ ซึ่งบุคคลเหล่านี้จะช่วยประเมินปัญหาและหาทางแก้ไขที่เหมาะสมให้แก่หนุนะคะ

สวัสดีครับ

จากที่เล่ามาคุณเองกำลังเผชิญหน้ากับความโดดเดี่ยว และปัญหาที่ถาโถมเข้ามาโดยเฉพาะเรื่องที่โรงเรียนทำให้คุณรู้สึกว่าไม่ต้องการที่จะไปที่โรงเรียน คุณรู้สึกว่าสถานที่ตรงนั้นไม่เหมาะกับคุณ และไม่ใช่สถานที่ของคุุณใช่ไหมครับ ในขณะนี้ผมเข้าใจว่าถ้าคุณยังเป็นนักเรียนอยู่ สิ่งหนึ่งเลยที่อยากจะแนะนำก็คือการพูดปัญหาที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ให้คุณครอบครัว หรือบุคคลที่ไว้ใจฟังเพื่อไม่ให้คุณต้องเผชิญหน้ากับปัญหาที่เกิดขึ้นเพียงลำพัง นอกจากนั้นแล้วผมก็อยากจะแนะนำให้คุณลองเข้าพบกับจิตแพทย์และนักจิตวิทยาเพื่อรับการประเมินและช่วยเหลือที่เหมาะสมต่อไป ซึ่งอาจจะเป็นการทานยา หรือการเข้ารับคำปรึกษาได้ครับ

ผมเข้าใจว่าปัญหาที่คุณกำลังเจออยู่นี้อาจจะดูไม่มีทางออกเลย แต่หากคุณได้ลองมีเวลาให้ทบทวน และมีผู้ช่วยเหลือที่ดีพอ ผมก็นั่มใจนะครับว่าคุณจะต้องผ่านพ้นเรื่องราวและช่วงเวลาตรงนี้ไปได้อย่างแน่นอน

นอกจากการเข้าพบผู้เชี่ยวชาญ ผมขอเพิ่มเติมว่า คุณสามารถลองทำกิจกรรมที่เคยสนใจหรือทำแล้วรู้สึกว่าทำให้ผ่อนคลายหรือทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง หาเวลาที่ตนเองจะรู้สึกสงบ รู้สึกดี หรือรู้สึกสนุกผ่อนคลายให้ และแบ่งเวลาไปอยู่กับสิ่งๆนั่นครับ นอกจากนั้นอาจจะลองมองดูกิจกรรมที่สามารถทำเป็นประจำได้เช่น การออกลังกาย การฟังเพลง หรือการทำงานอดิเรกบางอย่าง ทานอาหารให้ครบหมู่ ออกไปทานของอร่อยๆบ้าง ซึ่งตรงนี้ก็จะเป็นส่วนหนึ่งที่มีส่วนช่วยให้อารมณ์เศร้าลดน้อยลงได้ คล้ายๆกับการพักฟื้นให้สภาพจิตใจของตนเองค่อยๆมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ซึ่งการดูแลตนเองควบคู่กันไปด้วยกับการรับการช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต จะเป็นการฝึกเพื่อให้คุณสามารถรับมือกับเรื่องต่างๆที่เข้ามาในชีวิตได้ดีในระยะยาวครับ

สุดท้ายนี้หากรู้สึกว่าต้องการจะพูดคุยกับใครซักคนหนึ่งแต่ยังไม่ต้องการที่จะพบกับจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยา สายด่วนสุขภาพจิต 1323 ก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่คุณจะสามารถโทรเข้าไปพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ได้ซึ่ง ข้อเสียคืออาจจะต้องมีการรอสายที่นานในบางช่วงเวลานะครับ ในเรื่องของความคิดฆ่าตัวตาย หากมีความคิดเหล่านี้เข้ามาเยอะๆ หรือคิดว่าตนเองมีแนวโน้มที่จะทำร้ายตนเอง ทำร้ายผู้อื่น หรือฆ่าตัวตาย และคุณไม่สามารถที่จะพาตนเองไปยังโรงพยาบาลได้ สิ่งแรกที่คุณควรจะต้องทำก็คือโทรติดต่อหาคนสนิทที่ไว้ใจได้ให้มาช่วยเหลือเนื่องจากคุณมีความคิดแบบนี้ หรือคุณสามารถติดต่อไปที่สมาคมสะมาริตันส์ได้ที่เบอร์ 02-713-6793 เวลาทำการ 12:00-22:00 ซึ่งการบริการจะเป็นการให้คำปรึกษาผ่านโทรศัพท์เช่นเดียวกันครับ หรือสุดท้ายแล้วหากไม่สามารถติดต่อไปที่ทั้งสอง คุณสามารถติดต่อกู้ภัยฉุกเฉิน 1669 เพื่อให้นำคุณไปที่โรงพยาบาลใกล้เคียงได้ครับ ขอเป็นกำลังใจให้คุณอีกครั้งนะครับ และหากคุณมีคำถามอื่นๆ ก็สามารถสอบถามเข้ามาได้นะครับ

สวัสดีครับ โดยทั่วไปแล้ว ประชาชน เช้าบ้านทั่วๆไปจะไม่รู้จักโรคซึมเศร้าครับ การที่บอกว่า ยังไม่ต้องพบจิตแพทย์ เพราะอาการไม่หนัก เนื่องจาก ประชาชนทั่วไปจะคิดว่าการเไปพบจิตแพทย์ คือการเป็นบ้า ครับ ซึ่งมันคือโรคจิตเภทครับ คือมีอาการวุ่นวาย พูดจาสับสน เห็นภาพหลอนครับ ได้ยินเสียงแว่ว เป็นต้นครับ

ซึ่งการที่มีโอกาสเป็น โรคซึมเศร้า แล้วไม่ได้รับการรักษาจะถือว่าอันตรายเหมือนกันครับ

เบื้องต้น ต้องชี้แจ้งให้ผู้ปกครองทราบก่อนครับว่า โรคซึมเศร้ากับ โรคจิตเภท มันคนละโรคกันครับ ซึ่งการจะชี้แจ้งได้ ในบางครั้งพูดด้วยตนเอง พ่อ แม่อาจจะไม่เชื่อครับ ซึ่งต้องหาบุคคลที่ 3 นั้นก็คือแพทย์ทั่วๆไป ที่ไม่ใช่จิตแพทย์ครับ โดยการไปพบแพทย์ทั่วไปพร้อมกับ พ่อ แม่ และให้แพทย์ทั่วไปอธิบายให้พ่อ กับแม่ฟังครับ ว่าโรคซึมเศร้ากับจิตเภท คือคนละโรคกันครับ