คือหนูมีอาการเหมือนหยิบฉวย แต่หนูไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่บ่อยนะคะ ตอนนี้ไม่ได้ทำแล้วค่ะ เวลาใครถามหนูก็ตอบไม่ได้เหมือนว่าตอนที่หยิบมันบอกเหตุผลไม่ได้ว่าทำไปเพราะอะไร ถามก็จะตอบไม่ได้ เหมือนตอนที่หยิบมันเหมือนหลุดไปอีกโลกบอกไม่ได้ หนูไม่เคยไม่กำลังใจ หนูจะโดนบ่นมากกว่า จากเรียนแย่ หนูก็พยายาม พยายามแล้วพยายามอีก แต่เค้าก็ยังบอกหนูยังทำไมเต็มที่น่าจะทำได้มากกว่านี้ เวลาที่หนูตั้งใจจะทำอะไร เค้าก็บ่นๆ หนูรู้สึกไม่เคยได้รับกำลังใจ หนูแค่ไม่อยากทำต่อ ไม่อยากทำอะไร หนูเบื่อ หนูพยายามจะดีก็ยังดีไม่พอ หนูจะเป็นคนไม่พูด ไม่เคยจะพูดอะไรเลยหนูเก็บความรู้สึก​แบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ หนูเลยที่จะไม่พูด หนูอึดอัดมากเลยคะ

โรคอยากขโมย หรือ Kleptomania จะมีอาการคือ
- ชอบขโมยของที่ไม่ได้จำเป็นต้องใช้
- ก่อนลงมือจะมีความเครียดสูง เเต่จะผ่อนคลายลงหลังได้ขโมยของ
- ผู้ป่วยบางคน หลังเหตุการณ์อาจรู้สึกผิด หรือไม่เลยก็ได้ครับ
- ผู้ป่วยอาจเอาของไปเก็บไว้ หรือวางไว้ที่เดิมครับ

เเนะนำหาเวลาปรึกษาจิตเเพทย์ครับ
กรณีถ้าเป็นเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ อยากไปตรวจโดยไม่มีผู้ปกครองก็สามารถทำได้ครับ ถ้ามีอันตราย หรือจำเป็นต้องเเจ้งผู้ปกครอง คุณหมอจะเเจ้งคนไข้ก่อนครับ

ถ้าไปโรงพยาบาลตามสิทธิการรักษา สามสิบบาท ประกันสังคม ก็เบิกได้ครับ ( เช็คสิทธิที่สายด่วน สปสช.1330 )
หรือ
http://eservices.nhso.go.th/eServices/mobile/login.xhtml
เป็นลูกข้าราชการก็เบิกได้ทุก โรงพยาบาลรัฐครับ

ถ้ารพ.ที่เรามีสิทธิการรักษา ไม่มีจิตเเพทย์ ทางรพ.จะพิจารณาเขียนใบส่งตัวไปรพ.ใหญ่ครับ

สวัสดีครับ
การที่มีการหยิบฉวยของโดยไม่ได้ตั้งใจบ่อยๆนั้นส่วนหนึ่งอาจเป็นผลมาจากความอึดอัดในใจบางอย่างที่ทำให้ร่างกายพยายามที่จะปลดปล่อยออกมาเป็นพฤติกรรมบางอย่างทั้งที่โดยรู้ตังและไม่รู้ตัวได้ครับ

ที่หมอสังเกตได้จากข้อความที่พิมพ์มาคือตัวคุณดูจะมีความอึดอัดและความท้อใจเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่มีคนเห็นสิ่งที่ได้ตั้งใจทำอยู่ไม่น้อย เพราะผลกระทบนั้นก็เริ่มแสดงออกมาทางการที่เริ่มมีความรู้สึกเลื่อ ไม่อยากทำสิ่งต่างๆแลเว และการที่มีอาการในลักษณะนี้ก็อาจทำให้เสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศร้าได้ครับ

ถ้าหากไม่สามารถกำจัดความรู้สึกที่ไม่สบายใจนี้ออกไปด้วยตัวเองได้และความรู้สึกนี้ก็มีผลรบกวนการใช้ชีวิตมาก หมอก็แนะนำว่าควรไปพบจิตแพทย์เพื่อตรวจประเมินอาการเพิ่มเติมให้ทราบสาเหตุที่แน่ชัดก่อนเพื่อที่จะได้ให้การรักษาและความช่วยเหลือที่เหมาะสมต่อไปครับ

นอกจากนี้หมอก็ไม่อยากให้คุณเอาความรู้สึกได้รับการยอมรับของตัวเองไปผูกไว้กับคนอื่นมากนักครับ เพราะเมื่อเราได้พยายามไปอย่างเต็มที่แล้วตัวเราเองย่อมรู้ดีที่สุกว่าเราได้ทำอะไร พยายามอะไรไปบ้าง ซึ่งหมอก็อยากให้คุณสามารถภูมิใจในสิ่งที่ตนเองได้ทำ และยอมรับในความเป็นนัวตนของตัวเองได้โดยไม่ต้องรอให้คนอื่นมายอมรับครับ

การไปพบจิตแพทย์นั้นไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นโรคจิตครับ เพียงแค่มีความไม่สบายใจที่ไม่สามารถหาทางรับมือด้วยตัวเองได้ก็สามารถไปพบจิตแพทย์เพื่อขอคำปรึกษาได้แล้ว อย่างเช่นในกรณีนี้หมอก็คิดว่ามีความเหมาะสมถ้าตัดสินใจจะไปพบจิตแพทย์ครับ

เมื่อไปพบจิตแพทย์แล้วสามารถแจ้งกับแพทย์ว่าต้องการพูดคุยกับแพทย์คนเดียวโดยไม่มีผู้ปกครองได้ครับ ซึ่งโดยส่วนมากแพทย์ก็จะอนุญาตให้ทำตามนั้นได้อยู่แล้วครับ