ลูกชายอายุย่าง9ขวบ ไม่กล้าตัดสินใจหรือแสดงออก และไม่คนสนใจเวลาสอนการบ้านหรืออ่านหนังสือ(ที่บ้านไม่ได้ให้เ่นโทรศัพท์เหมือนเด็กอื่รๆ) แต่ให้ดูการ์ตูน) ชอบนั่งเหม่อลอยเหมือนกับหลับในเวลาให้ดขียนหรืออ่านหนังสือ อยู่ในห้องเรียนคุณครูก็บอกว่าจะบอกว่าชอบเหม่อลอย เชื่องช้าต้องคอยจ้ำจี้จำ้ไชตลอดๆ อยากทราบว่าเกิดจากสาเหคุใด มีสิธีแก้มั้ย เพราะเวลาให้ทำการบ้านหรืออ่านหนังสือต้องคอยเฝ้าและกระตุ้นอยู่ตลอดเวลา เลยกลายให้สถานการณ์ตึงเครียดจนสุดท้ายด้วยการปล่อยโฮออกมา [email protected]

เด็กซึมเหม่อลอย ไม่กล้าแสดงออก ในกรณีนี้อาจเกิดได้จากหลายสาเหตุ นะคะ ได้แก่
1.ปัญหาทางระดับเชาวน์ปัญญา หากเด็กมีเชาวน์ปัญญาต่ำกว่าเกณฑ์ ก็อาจส่งผลให้เรียนรู้ช้า มีปมด้อย เพราะความสามารถด้อยกว่าเด็กอื่นๆ
2.ปัญหาด้านสมาธิสั้น ซึ่งสมาธิสั้นในเด็กจะพบได้ 3 ลักษณะ คือ เหม่อลอย เชื่องช้า , ซน ไม่นิ่ง ยุกยิก , ดื้อ ต่อต้าน ก้าวร้าว
3.ปัญหาทางด้านอารมณ์ โดยเฉพาะซึมเศร้าในเด็ก ซึ่งอาจเกิดจากสารเคมีในสมองหลั่งผิดปกติ หรือ เกิดจากปัจจัยการเลี้ยงดูที่ส่งผลต่อสภาวะอารมณ์ของเด็ก

ดังนั้นในกรณีนี้แนะนำให้คุณแม่พาน้องไปพบจิตแพทยืเด็กและวัยรุ่น เพื่อประเมินอาการ ตรวจหาสาเหตุให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาตามแนวทางที่เหมาะสมนะคะ
การรักษา มีทั้งการใช้ยา โดยเฉพาะสาเหตุที่เกิดจากสมาธิสั้น/ซึมเศร้า ร่วมกับการปรับพฤติกรรม หรือหากมีสาเหตุจากระดับเชาวน์ปัญญาก็จะได้แก้ไขด้วยการพัฒนาทักษะตามศักยภาพ หรือปรับวิธีการเรียนรู้ให้เหมาะสมกับความสามารถของเขา เป็นต้น

ในกรณีที่เด็กมีปัญหาในลักษณะเช่นนี้ ผู้ปกครองควรใจเย็น มีความอดทนให้มาก ไม่ลงโทษเด็กด้วยวิธีรุนแรง ทั้งทางร่างกาย วาจา และจิตใจ และการลงโทษเด็กด้วยวิธีรุนแรงจะส่งผลต่อพัฒนาการด้านการเรียนรู้ รวมทั้งส่งผลต่อการปรับตัวและลักษณะบุคลิกภาพของเด็กเมื่อโตขึ้นค่ะ

สวัสดีครับ

ตรงนี้ดูแล้วมีอยู่หลายประเด็นที่อาจจะต้องมีการพูดคุยกันมากขึ้น เช่น การที่น้องไม่กล้าแสดงออก หรือเหม่อลอยเมื่ออยู่ในห้องเรียน หรือว่ามีอาการเหม่อลอยเมื่อต้องเขียนหรืออ่านหนังสือ ซึ่งอาการเหม่อลอยสามารถเป็นอาการหนึ่งของโรคสมาธิสั้นได้ แต่ผมคิดว่าการได้รับการประเมินหรือวินิจฉัยจากจิตแพทย์จะเป็นตัวที่บอกถึงเรื่องของโรคได้ดีที่สุดนะครับ

อย่างไรก็ตามในลักษณะนี้ ผมอาจจะพอแนะนำบางสิ่งได้ให้ลองตรวจสอบหรือปรับเปลี่ยน แล้วลองสังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงดูว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปหรือคุณแม่จะเห็นอะไรเพิ่มเติมหรือไม่ โดยสิ่งแรกเลยที่อาจจะต้องดูก็คือในเรื่องของสุขภาพร่างกายของน้องว่าน้องได้พักผ่อนเพียงพอหรือไม่ นอกจากนั้นที่โรงเรียนน้องถูกแกล้งโดยเพื่อนๆกลุ่มไหนหรือเปล่า น้องมีเป้าหมายในการเรียนว่าอย่างไร หรือเคยพูดคุยกับน้องบางไหมครับถึงอาการเหม่อลอยที่เกิดขึ้น เพราะบางครั้งการที่คุณแม่ต้องคอยกระตุ้นให้น้องอ่านหนังสือหรือเรียนหนังสือตรงนี้ สามารถเป็นความเครียดที่ยิ่งใหญ่สำหรับน้องได้นะครับ สังเกตได้จากการที่ต้องอยู่ในสถานการณ์ที่กดดันจนกระทั่งร้องไห้ออกมา

ดังนั้นสิ่งที่อาจจะต้องทำก็คือการลองพูดคุยกับน้องครับ รับฟังในสิ่งที่น้องพูดออกมาโดยไม่ตัดสินและเคารพในการตัดสินใจบางอย่างของน้องบ้าง พูดคุยด้วยเหตุและผล หรืออาจจะลองชวนน้องให้ไปหาคุณหมอเพื่อดูในเรื่องของสมาธิสั้นก็ได้ครับถ้าเกิดว่าหลังจากการคุยแล้วน้องไม่พูดหรือบอกว่าทุกอย่างปกติดี เพราะในบางครั้งโรคสมาธิสั้นอาจจะเกิดจากเรื่องของสารเคมีในสมอง ซึ่งจากรับประทานยา และการลองฝึกในเรื่องของสมาธิก็จะเป็นวิธีการที่จะช่วยลดอาการเหม่อลอยตรงนี้ลงไปได้ครับ หากมีคำถามเพิ่มเติมก็ลองสอบถามเข้ามาได้นะครับ