หนูรู้สึกเครียดค่ะ มีเรื่องครอบครัวในอดีตที่มันผ่านมาแล้ววนๆอยู่ในหัวหนู มีเรื่องมากมายที่หนูพยายามไม่คิดมันก็คิด เช่นเรื่องเพื่อนมันทำให้หนูรู้สึกไม่อยากอยู่กับใคร อยากตายไปเลย หนูเหนื่อย หนูเคยไว้ใจแม่เขาเป็นคนที่ไว้ใจมากที่สุดในตอนนั้นค่ะ แต่ตั้งแต่ที่หนูระบายความในใจให้แม่ฟัง แม่ก็กลับเอาไปบอกพ่อ ทำให้พ่อมาพูดสอนนู่นสอนนี่ หนูรู้สึกไม่ชอบมากๆเลยค่ะ เพราะสิ่งที่หนูบอกไปหนูแค่อยากระบายให้แม่ฟัง หนูไม่ต้องการให้ใครมาพูด แล้วมันก็ทำให้หนูรู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ ตั้งแต่นั้นมาหนูก็ไม่เล่าความในใจความทุกข์ต่างๆให้ใครฟังเลยค่ะ แล้วช่วง1เดือนที่ผ่านมารวมถึงเดือนนี้หนูรู้ท้อแท้ เบื่ออาหาร กินอะไรก็ไม่ค่อยได้เลยค่ะ แต่พอจะกินได้ก็กินได้เยอะเลยค่ะ ของโปรดเมื่อก่อนเคยชอบแต่เดี๋ยวนี้ไม่กินเลยค่ะ แล้วเวลานอนหนูรู้สึกช่วงนี้นอนหลับยากหลับไปตื่นๆแทบทุกวันเลยค่ะ แต่วันไหนที่กลับจากโรงเรียนหนูกลับหลับได้หลายชั่วโมงเลยค่ะหลับเท่าไรๆก็ยังรู้สึกว่าอยากนอนอีก ปล้วก็อีกเรื่องค่ะ หนูรู้สึกหงุดหงิดตลอดเวลาเลยค่ะเรื่องนิดๆหน่อยๆหนูก็ชอบหงุดหงิดชอบโมโห หนูควบคุมตัวเองๆไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนเลยค่ะ มีอีกหนึ่งอย่างนะคะคือเวลาคนในครอบครัวหนูชวนไปไหนเดี๋ย้หนูกลับรู้สึกไม่อยากไปเป็นไม่เป็นคนนอกอ่าค่ะไม่รุ้ทำไมหนูคิดอย่างนั้นแต่มันทำให้หนูรู้สึกแย่บางทีหนมักมีอาการที่แย้งกับจิตใจความคิดภายใน เพราะว่าเวลาหูเครียดเวลาอยู่ที่โรงเรียนหนูกลับหัวเราะกลับสนุกเมื่ออยู่กับเพื่อน แต่ใจข้างในหนูไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนั้น หนูอยากเงียบอยู่เฉยๆรู้สึกเหนื่อยมากๆเลยค่ะมันเหมือนฝืนตัวเองหนูควรทำไงคะหนูเป็นอะไรหรือป่าวคะ

สวัสดีครับ
อาการตามที่เล่ามานี้อาจเสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศร้าได้ครับ

อาการของโรคซึมเศร้านั้นจะประกอบด้วยการมีอารมณ์เศร้าหดหู่หรือเบื่อหน่ายไม่อยากทำอะไรต่อเนื่องกันอย่างน้อย 2 สัปดาห์ร่วมกับมีอาการ
- นอนไม่หลับหรืออยากนอนมากขึ้น
- เบื่ออาหารหรืออยากอาหารมากขึ้น
- อ่อนเพลียไม่มีแรง
- ไม่มีสมาธิ ความคิด ความจำแย่ลง
- คิดช้าทำช้าลงหรือกระสับกระส่ายมากขึ้น
- มีความคิดในแง่ลบ คิดโทษตัวเองบ่อยๆ หรือเห็นคุณค่าในตนเองลดลง
- เคยคิดหรือลงมือทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตาย
ถ้าหากมีอาการในลักษณะนี้หลายๆข้อ ร่วมกับอาการที่เป็นส่งผลรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน การเรียน การทำงาน หรือความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ก็จะมีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้มากขึ้นครับ

ในเบื้องต้นนั้นอาจลองทำแบบทดสอบตามลิงค์นี้เพื่อประเมินความเสี่ยงในการเป็นโรคซึมเศร้าด้วยตนเองก่อนได้ครับ

http://www.prdmh.com/แบบประเมินโรคซึมเศร้า-9-คำถาม-9q.html

ถ้าหากทำได้ตั้งแต่ 7 คะแนนขึ้นไปก็มีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้มากขึ้น

ในกรณีนี้หมอแนะนำว่าควรไปพบจิตแพทย์เพื่อตรวจประเมินอาการเพิ่มเติมยืนยันสาเหตุให้แน่ชัดก่อน เพื่อที่จะได้ให้การรักษาที่เหมาะสมต่อไปครับ

จากอาการที่เล่ามา อาการอาจเข้าข่ายภาวะซึมเศร้าก็เป็นไปได้นะคะ

ซึมเศร้ามีสาเหตุหลักจากสารเคมีในสมองหลั่งผิดปกติ ทำให้การรับรู้ ความคิด การแสดงออกทางอารมณ์และพฤติกรรมผิดปกติไปจากเดิม หากเจอปัญหาหรือมีเหตุการณ์กระทบกระเทือนจิตใจ จะทำให้อาการรุนแรงมากขึ้น

อาการของโรคซึมเศร้า จะมีอาการต่อไปนี้อย่างน้อย 7 ข้อ ต่อเนื่องเกือบทุกวัน นานเกิน 2 สัปดาห์
1.เบื่อหน่าย ไม่มีความสุข
2.ท้อแท้ เศร้า
3.อ่อนเพลีย
4.นอนไม่หลับ/หลับมากเกินปกติ
5.เบื่ออาหาร/ทานได้เยอะกว่าปกติ
6.ขาดสมาธิ
7.หงุดหงิดง่าย
8.ขี้น้อยใจ รู้สึกไร้ค่า
9.อยากตาย /อยากทำร้ายตัวเอง

หากมีอาการเข้าข่ายซึมเศร้าควรพบจิตแพทย์ทันที ประเมินอาการเพิ่มเติม วินิจฉัยโรคให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสม

การรักษาซึมเศร้าที่ได้ผลดี คือการรักษาด้วยยา ยาจะช่วยปรับสมดุลสารเคมีในสมอง ทำให้ควบคุมความคิดอารมณ์และพฤติกรรมต่างๆได้เหมาะสม ร่วมกับการทำจิตบำบัด จะช่วยฟื้นฟูสภาพจิตใจทำให้ปรับตัวต่อปัญหาต่างๆได้ดีขึ้นค่ะ

ในระหว่างทำการรักษา ควรทานยาสม่ำเสมอ ไม่หยุดยาเอง หมั่นออกกำลังกาย พักผ่อนให้เพียงพอ งดสารเสพติดทุกชนิด และไปพบแพทย์ตามนัดทุกครั้งจะช่วยให้การรักษาได้ผลดียิ่งขึ้นนะคะ

สวัสดีครับ

ในเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ มันเกิดขึ้นจากการที่หนูขาดที่ซึ่งหนูไว้ใจให้ได้ระบายเรื่องราวของตนเองออกมา และยังมีเรื่องที่คุณแม่ของหนูได้ทำให้หนูผิดหวังจากการที่เอาเรื่องที่พูดคุยกันไปบอกกับคุณพ่อ ซึ่งเรื่องเหล่านี้ไม่ใช่ความผิดของใคร แต่อาจจะเป็นเพียงความไม่เข้าใจกันระหว่างตัวหนูและคุณพ่อคุณแม่ ที่ทำให้หนูรู้สึกแย่ โดดเดี่ยว และไม่อยากอยู่บนโลกนี้

อย่างไรก็ตามอาการ ความคิด ความรู้สึกเหล่านี้เป็นสัญญาณบอกนะครับว่าหนูกำลังต้องการความช่วยเหลือเพื่อรับมือกับปัญหาที่เข้ามาตรงนี้ ดังนั้นอยากให้ลองพูดคุยกับครอบครัวในเรื่องของการหาทางออกร่วมกันซึ่งอาจจะรวมไปถึงการไปพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาเพื่อรับการประเมินและการช่วยเหลือที่เหมาะสมต่อไปครับ

สิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้การเข้าพบผู้เชี่ยวชาญก็คือ การหันกลับมาดูแลตนเองให้มากขึ้น โดยหนูสามารถลองทำกิจกรรมที่เคยสนใจหรือทำแล้วรู้สึกว่าทำให้ผ่อนคลายหรือทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง หาเวลาให้ตนเองรู้สึกสงบ รู้สึกดี หรือสนุกผ่อนคลาย และแบ่งเวลาไปอยู่กับสิ่งๆนั่นครับ นอกจากนั้นอาจจะลองมองดูกิจกรรมที่สามารถทำเป็นประจำได้เช่น การออกลังกาย การฟังเพลง หรือการทำงานอดิเรกบางอย่าง ทานอาหารให้ครบหมู่ ออกไปทานของอร่อยๆบ้าง ซึ่งตรงนี้ก็จะเป็นส่วนหนึ่งที่มีส่วนช่วยให้ความเครียดและความเหนื่อยล้าลดน้อยลงได้ คล้ายๆกับการพักฟื้นให้สภาพจิตใจของตนเองค่อยๆมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ซึ่งจะเห็นผลการเปลี่ยนแปลงในระยะยาวครับ

สุดท้ายนี้หากรู้สึกว่าต้องการจะพูดคุยกับใครซักคนหนึ่งในเรื่องของความเครียดที่เกิดขึ้น สายด่วนสุขภาพจิต 1323 ก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่หนูจะสามารถโทรเข้าไปพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ได้ซึ่ง ข้อเสียคืออาจจะต้องมีการรอสายที่นานในบางช่วงเวลาครับ