สอบถามหน่อยคับ ตามหัวข้อกระทู้เลย ผมพึ่งอยู่ ม.4 พ่อเเม่ก็ต้องไปทำงานต่างจังหวัด 10 กว่าวัน พอกลับมาได้ 2-3 วันก็ต้องไปอีกเป็นเเบบนี้ไปเรื่อยๆ จนผมรู้สึกไม่ชอบอยู่คนเดียว วันไหนที่ต้องนอนอยู่บ้าน ผมมักจะนอนร้องไห้อยู่คนเดียวตลอด ตะก่อนผมก็อยู่ได้ด้วยการเล่นเกม ดูยูทูปให้ผ่านไปวันๆ เเต่เดี๋ยวนี้ผมไม่รู้จะทำอะไรมันก็รู้สึกเบื่อตลอด ถ้าถามถึงว่าวันไหนที่ผมมีความสุขก็คือวันที่ผมได้ไปโรงเรียน ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน เเต่มันก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น เพราะผมรู้สึกว่ายิ่งผ่านไปเท่าไร เพื่อนในกลุ่มเวลาผมพูดอะไรก็จะไม่ค่อยสนใจผม เมินตลอดเเต่มีบ้างนะ ไม่ได้บ่อยอะไรขนาดนั้น พอผมนอยด์ผมก็ชอบไปนั่งที่โต๊ะเรียนตัวเองคนเดียว ฟุบโต๊ะเเล้วนั่งน้ำตาคลออยู่ตลอด เเต่ไม่ได้ร้องไห้ออกมานะ หรือไม่ก็ตอนไปดูหนังกับเพื่อน ผมมีกลุ่มเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน เวลาดูหนังผมไม่เคยจะได้คุยอะไรกับเพื่อนด้วยเลยตอนไปเที่ยว มันก็คุยกันอยู่สองคน ผมได้เเต่เดินตามหลังดูพวกมันคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมเหงา เหมือนตอนนี้มันเเทบจะไม่มีอะไรดีในชีวิตเลย ที่ผมชอบร้องไห้อยู่บ่อยๆ หรือคงเป็นเพราะผมเจอเเต่เรื่องเเบบนี้ คนเมิน อยู่คนเดียว เหงา หรอคับ เพราะว่าเเต่ก่อนผมก็ไม่ได้เจอเเต่เรื่องอะไรเเบบนี้มากมาย ยิ่งเสริมเข้าไปอีกคนที่เรารักอย่างเช่น พ่อ เเม่ เพื่อน นับวันมันก็เริ่มห่างเข้าไปทุกที เวลาเพื่อนมาเที่ยวบ้านผมนะ ผมโครตดีใจเลย เเต่พอเพื่อนต้องกลับบ้าน เราลงไปส่งเพื่อนหน้าคอนโด พอส่งเสร็จก็ขึ้นห้องไปอยู่คนเดียวอีก ไม่ถึง 5 นาที ผมก็ร้องไห้ออกมาเเล้วอะ