1ปีที่ผ่านมา รู้สึกตัวเองไร้ค่า ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใคร ไม่เป็นที่ยอมรับของคนอื่น ไม่มีใครเข้าใจเรา เหมือนตัวเองมีอีกโลกที่ไม่มีใครรู้จัก รู้สึกแย่กับตัวเอง ทำอะไรก็ไม่มีสมาธิ นอนหลับนานกว่า10ชม.ต่อวันหรือบางวันรู้สึกนอนไม่หลับเลย ไม่อยากทำอะไร ขาดแรงจูงใจแรงบรรดาลใจในการทำสิ่งต่างๆ รู้สึกไร้ตัวตน บ่อยครั้งที่ถามตัวเองว่าเราจะอยู่ไปเพื่ออะไร (เคยได้รับยาคลายเครียดและยานอนหลับ) อยากทราบว่าอาการแบบนี้เข้าข่ายโรคซึมเศร้าไหม ?

สวัสดีครับ
จากอาการข้างต้นนั้นมีโอกาสที่จะเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้าได้ครับ

อาการของโรคซึมเศร้านั้นจะประกอบด้วยการมีอารมณ์เศร้าหดหู่หรือเบื่อหน่ายไม่อยากทำอะไรต่อเนื่องกันอย่างน้อย 2 สัปดาห์ร่วมกับมีอาการ
- นอนไม่หลับหรืออยากนอนมากขึ้น
- เบื่ออาหารหรืออยากอาหารมากขึ้น
- อ่อนเพลียไม่มีแรง
- ไม่มีสมาธิ ความคิด ความจำแย่ลง
- คิดช้าทำช้าลงหรือกระสับกระส่ายมากขึ้น
- มีความคิดในแง่ลบ คิดโทษตัวเองบ่อยๆ หรือเห็นคุณค่าในตนเองลดลง
- เคยคิดหรือลงมือทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตาย
ถ้าหากมีอาการในลักษณะนี้หลายๆข้อ ร่วมกับอาการที่เป็นส่งผลรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน การเรียน การทำงาน หรือความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ก็จะมีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้มากขึ้นครับ

ในเบื้องต้นนั้นอาจลองทำแบบทดสอบตามลิงค์นี้เพื่อประเมินความเสี่ยงในการเป็นโรคซึมเศร้าด้วยตนเองก่อนได้ครับ

http://www.prdmh.com/แบบประเมินโรคซึมเศร้า-9-คำถาม-9q.html

ถ้าหากทำได้ตั้งแต่ 7 คะแนนขึ้นไปก็มีโอกาสที่จะเป็นโรคซึมเศร้าได้มากขึ้น

หมอแนะนำว่าในกรณีนี้ควรไปพบจิตแพทย์เพื่อตรวจประเมินอาการเพิ่มเติมดูก่อน เพื่อที่จะได้ทราบสาเหตุที่แน่ชัดและให้การรักษาที่เหมาะสมต่อไปครับ

จริงๆจากที่เล่ามาค่อนข้างเข้าข่ายภาวะซึมเศร้าได้เลยนะคะที่ไม่เพลินเพลินในกิจกรรมเดิมๆ แต่ยังไม่มีความคิดฆ่าตัวตายใช่ไหมคะโดยมากภาวะซึมเศร้าจะดูที่อาการเป็นหลัก
อาการโรคซึมเศร้า ถ้ามีอาการดังต่อไปนี้ 5 อาการหรือมากกว่า  
1มีอารมณ์ซึมเศร้า (ในเด็กและวัยรุ่นอาจเป็นอารมณ์หงุดหงิดก็ได้)  
2ความสนใจหรือความเพลินใจในกิจกรรมต่างๆ แทบทั้งหมดลดลงอย่างมาก  
3น้ำหนักลดลงหรือเพิ่มขึ้นมาก (น้ำหนักเปลี่ยนแปลงมากกว่าร้อยละ 5 ต่อเดือน) หรือมีการเบื่ออาหารหรือเจริญอาหารมาก  
4นอนไม่หลับ หรือหลับมากไป  
5กระวนกระวาย อยู่ไม่สุข หรือเชื่องช้าลง  
6อ่อนเพลีย ไร้เรี่ยวแรง  
7รู้สึกตนเองไร้ค่า  
8สมาธิลดลง ใจลอย หรือลังเลใจไปหมด  
9คิดเรื่องการตาย คิดอยากตาย  
*ต้องมีอาการในข้อ 1 หรือ 2 อย่างน้อย 1 ข้อ  
* ต้องมีอาการเป็นอยู่นาน 2 สัปดาห์ขึ้นไป และต้องมีอาการเหล่านี้อยู่เกือบตลอดเวลา แทบทุกวัน ไม่ใช่เป็นๆ หายๆ เป็นเพียงแค่วันสองวันหายไปแล้วกลับมาเป็นใหม่  
หรือลองทำแบบทดสอบตามlinkนี้นะคะ http://www.prdmh.com/แบบประเมินโรคซึมเศร้า-9-คำถาม-9q.html  
ถ้าทำแบบทดสอบแล้วเข้าได้กับโรคซึมเศร้า หมอแนะนำให้ไปพบจิตแพทย์เพื่อรับการประเมินและรักษาเพิ่มเติมค่ะ การเป็นโรคซึมเศร้าไม่ได้หมายความว่า ผู้ที่เป็นเป็นคนอ่อนแอ คิดมาก หรือเป็นคนไม่สู้ปัญหา เอาแต่ท้อแท้ ซึมเซา แต่ที่มีอาการนั้นเป็นเพราะตัวโรค ถ้าได้รับการรักษาที่ถูกต้องเหมาะสม โรคก็จะทุเลาลง ก็จะกลับมาเป็นผู้ที่มีจิตใจแจ่มใส พร้อมจะทำกิจวัตรต่างๆได้เหมือนเดิมค่ะ หมอเป็นกำลังใจให้นะคะ
แต่หากไม่เข้าภาวะซีมเศร้า อาจจะเป็นภาวะหมดไฟในการทำงานburnout อาจจะต้องหาเวลาพักผ่อน ผ่อนคลาย ไปท่องเที่ยวเพื่อให้มีกำลังใจ ได้รับการพักผ่อนทั้งร่างกายและจิตใจค่ะ

ในกรณีที่เคยทำแบบทดสอบคัดกรองการเป็นโรคซึมเศร้าแล้วตกอยู่ในกลุ่มเสี่ยง และยังคงมีอารมณ์และความคิดในเชิงลบต่อตนเองอย่างต่อเนื่อง มีความคิดอยากฆ่าตัวตายอยู่บ่อยๆ หมอก็แนะนำว่าควรไปพบจิตแพทย์เพื่อตรวจประเมินอาการให้ทราบสาเหตุที่แน่ชัดและให้การรักษาก่อนครับ

สวัสดีครับ

ขอเพิ่มเติมว่าจากเรื่องที่เล่ามา สิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งเลยนอกจากการรับยาในต้านอาการซึมเศร้าแล้ว หากต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีชิวิตหรือต้องการหาพลังในการดำเนินชีวิตแล้ว ทางเลือกหนึ่งเลยที่สามารถทำได้ก็คือการลองเข้าพบกับนักจิตวิทยาหรือจิตแพทย์ที่จะสามารถให้คำปรึกษากับคุณเพื่อให้คุณสามารถค่อยๆ เรียนรู้ในการค้นหาเป้าหมายของชีวิตของคุณ เรียนรู้ในการรับมือกับความคิดต่างๆที่เข้ามา และเรียนรู้ที่จะปรับเปลี่ยนพฤฺติกรรมบางอย่างที่คุณต้องการได้ครับ

หากว่าคุณไม่เคยลองรับบริการนี้มาก่อนเลยในระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมา ผมอยากจะขอแนะนำให้คุณได้ลองเปิดโอกาสให้ตนเองได้ลองเข้ารับบริการแบบนั้นดูนะครับ หากมีคำถามอื่นๆเพิ่มเติมก็สามารถสอบถามเข้ามาได้ครับ

จากอาการ ที่เป็นมาเกือบ 2 ปี ถือว่ามีความเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้านะคะ
ในกรณีนี้แนะนำพบจิตแพทย์ ตรววินิจฉัยโรคให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาตามแนวทางที่เหมาะสมนะคะ
ซึ่งการรักษาซึมเศร้าจำเป็นต้องใช้ยาเพื่อปรับสมดุลสารเคมีในสมอง ทำให้เราควบคุมความคิด อารมณ์ พฤติกรรมต่างๆได้เหมาะสมมากขึ้น ปรับตัวใช้ชีวิตได้ดีขึ้น แต่หากปล่อยให้อาการรุนแรงมากขึ้นโรคอาจพัฒนาจนถึงขั้นที่มีอาการทางจิตร่วมได้ ซึ่งการรักษาอาจต้องใช้ระยะเวลานานขึ้นนะคะ