หมอค่ะ น้องสาว อายุ13 มีอารมณ์รุนแรง ฉุนเฉียว พูดอะไรที่ผิดจากความคิดเขา พูดดีๆด้วย ก็ยังมีอารมณ์ไม่พอใจ แอบทำลายของ ต่อยกำแพง หรือว่าทำร้ายตัวเอง อะไรที่ต้านจากความคิดเขาอะค่ะ เวลาพูด จะมีสีหน้าไม่พอใจ ฝืนยิ้ม กึ่งร้องไห้ น้ำตาคลอ เล่นเกมส์แพ้ก็หงุดหงิด ใครพูดจาปั่นประสาทก็หงุดหงิด เป็นประมาณนี้มานานแล้วค่ะ อยากรู้ว่าน้องปกติรึป่าว

สวัสดีครับ
ปัญหาในการควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้นั้นอาจเกิดได้จากหลายสาเหตุครับ เช่น
- ขาดทักษะในการควบคุมอารมณ์ที่ดีพอ
- อารมณ์ที่แปรปรวนตามรอบเดือน
- โรคอารมณ์สองขั้วหรือไบโพลาร์
- โรคซึมเศร้า
- โรคระเบิดอารมณ์เป็นครั้งคราว (Intermittent explosive disorder)
- โรคสมาธิสั้น
- ความผิดปกติของบุคลิกภาพบางอย่าง

.

ถ้าหากปัญหาในการควบคุมอารมณ์นี้เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆโดยไม่สามารถควบคุมได้หมอก็แนะนำว่าควรพาลูกไปพบจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นเพื่อตรวจประเมินอาการเพิ่มเติมให้ทราบสาเหตุที่แน่ชัดก่อนเพื่อที่จะได้ให้การรักษาที่เหมาะสมต่อไปครับ

จากอาการที่เล่ามาถือว่ามีปัญหาทางด้านอารมณ์นะคะ ซึ่งสาเหตุอาจเกิดได้จากหลายปัจจัยประกอบกัน ได้แก่
กรรมพันธ์ ลักษณะทางบุคลิกภาพและการปรับตัว วิธีการเลี้ยงดูที่ไม่เหมาะสม จากภาวะซึมเศร้า สมาธิสั้น และประเด็นสำคัญขณะนี้คือน้องอาจมีปัญหาทางพฤติกรรมที่ติดเกมด้วย

ในเด็กที่ติดเกม หมกมุ่นกับเกมอย่างมาก อาจกระตุ้นให้เกิดภาวะสมาธิสั้น มีปัญหาเรื่องของการปรับตัวและการควบคุมอารมณ์ได้ค่ะ

ในกรณีนี้แนะนำให้พาน้องไปพบจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น ประเมินอาการ วินิจฉัยโรคให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาตามแนวทางที่เหมาะสม ซึ่งประเด็นสำคัญคืออาจต้องจัดตารางเวลาในการทำกิจกรรมต่างๆให้เหมาะสม วางระเบียบวินัย มอบหมายงานบ้านให้รับผิดชอบ ลดเวลาเล่นเกม และอาจต้องใช้ยารักษาเพื่อลดอาการหงุดหงิด ก้าวร้าว ควบคู่กันไปด้วยนะคะ

สวัสดีครับ

คำถามที่ถามว่าน้องยังปกติอยู่ไหม อันนี้ต้องบอกเลยนะครับว่าพฤติกรรมที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนครับ สิ่งสำคัญก็คือการหาที่มาที่ไปของพฤติกรรมเหล่านี้ โดยมากแล้วอาจจะดูเรื่องความเครียดของตัวน้อง การที่พ่อแม่ส่งเสริมให้เกิดพฤติกรรมเหล่านี้หรือไม่ หรือว่ามีใครที่สามารถสอนน้องได้บ้างหรือเปล่าในการจัดการกับอารมณ์และความเครียดได้อย่างเหมาะสม เพราะว่าน้องอายุเพียงแค่ 13 ปี ก็ยังนับว่ายังมีหลายเรื่องที่ต้องเรียนรู้ พร้อมทั้งยังเป็นไปได้นะครับว่าเจ้าตัวเองก็กำลังเข้าสู่วัยรุ่นเลยเป็นไปได้ว่าอาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงด้านฮอโมนที่ทำให้น้องสาวมีพฤติกรรมและอารมณ์ที่ฉุนเฉียวขึ้น

ผมคิดว่าสิ่งที่คุณสามารถทำต่อไปได้อาจจะไม่ใช่เรื่องของการเข้าไปเปลี่ยนแปลงตัวน้อง คุณอาจจะสอนน้องได้บ้างในบางเรื่องที่พูดได้ แต่สิ่งที่อาจจะทำได้มากขึ้นก็คือการลอกเล่าเรื่องราวให้คุณพ่อ คุณแม่ได้เข้าใจถึงพฤติกรรมที่เกิดขึ้นแลองช่วยกันวางแผนในการรับมือกับอาการเหล่านี้ของน้องสาวนะครับ หากว่าพฤติกรรมมันรุนแรง การให้น้องเข้ารับบริการด้านการแพทย์กับจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นก็เป็นตัวเลือกที่ดีครับ หรือจะให้พบเจอกับนักจิตวิทยาก็สามารถทำได้ แต่ทั้งหมดนนี้อาจจะตัองเริ่มจากคนในบ้านมารับรู้ปัญหาร่วมกันก่อนครับ

สุดท้ายนี้หากมีคำถามเพิ่มเติมก็สามารถสอบถามเข้ามาได้นะครับ