เป็นคนที่มีความคิดอยู่ตลอดว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่มีความสำคัญไม่เคยได้รับอะไรจากคนอื่น น้อยใจกับคำพูดและท่าทางคนอื่นมาร้องไห้เป็นชั่วโมงอยู่ตลอด เวลาเห็นคืนอื่นความสุขหัวเราะร่าเริงแล้วจะรู้สึกแย่ น้อยใจ จนต้องปลีกตัวไปร้องไห้แล้ววนกลับมาคิดอยู่ตลอด ว่าทำไมเราไม่มีตัวตน หงุดหงิดกับเรื่องเล็กๆง่ายมากจะอารมณ์ฉุดเฉียวขึ้นมาได้ง่ายจากการได้ฟังคำพูดนิดหน่อยจะปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียวแล้วร้องไห้ คิดอยากฆ่าตัวตายอยู่บ่อยๆแต่จริงๆไม่ได้อยากจะตายเลยแค่อยากเอาตัวเองหนีจากความรู้สึกทั้งหมดตอนนั้น ร้องไห้เวลาอยู่คนเดียวทุกครั้ง เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่มัธยม ไม่เคยคิดว่าเป็นโรคหรืออะไร จนมีคนทักว่าเป็นโรคซึมเศร้า ไบโพล่าร์ โรคจิต จนเก็บมาคิด อยากทราบว่าอาการดังกล่าวเสี่ยงจะเป็นโรคหรือแค่อาการอารมณ์แปรปรวนคะ