หนูอายุ14 อยู่กับปู่และย่าตั้งแต่เด็ก หนูเป็นคนพูดน้อย เวลามีปัญหาหรือไม่พอใจอะไรมักจะไม่พูดออกมาและจะเก็บไว้คิดคนเดียว พอเริ่มอายุมากขึ้นเวลาน้อยใจหรือไม่พอใจหนูมักจะไม่บอกใครและมาอยู่คนเดียวในห้อง บางครั้งก็ร้องไห้ บางครั้งแค่เรื่องเล็กน้อยหนูก็ร้องไห้ฟูมฟาย คิดว่าอยากตายหรืออยากหายไปจากโลกใบนี้ รู้สึกเหนื่อย ท้อ อยากที่จะทำร้ายข้าวของ อยากจะตะโกนออกมาดังๆแต่ก็ทำได้แค่คิด แต่พออยู่กับเพื่อนหนูเป็นคนร่าเริง พูดมากกว่าตอนอยู่บ้านแต่เวลาน้อยใจเพื่อนก็มักจะไม่บอกและแอบน้อยใจคนเดียวและเพื่อนก็ดูไม่ออกว่าน้อยใจ เคยคิดที่จะบอกทุกคนว่าหนูน้อยใจเค้าไม่โอเคกับสิ่งที่เค้าทำแต่มันพูดไม่ออกจริงๆจึงทำได้แค่เงียบ หนูมีอาการเก็บกดหรือเปล่าคะหรือแค่หนูพูดน้อยเลยทำให้ไม่กล้าพูด หรือหนูเป็นโรคอะไร ถ้าเป็นมีวิธีบำบัดอย่างไรคะ