นอนกรนเกิดจากสาเหตุใด๋และมีวิธีรักษายังไงค่ะ

อาการนอนกรน บ่งบอกถึง ภาวะตีบแคบลงของทางเดินหายใจส่วนบน เริ่มตั้งแต่จมูก คอ โคนลิ้น และกล่องเสียง แบ่งออกเป็น 1. นอนกรนแบบธรรมดา คือการนอนกรนเสียงดังอย่างเดียว ถือเป็นภาวะที่ก่อความรำคาญต่อคู่สมรส หรือคนอื่นๆ 2. นอนกรนแบบมีหยุดหายใจขณะหลับ ร่วมด้วย เกิดจากการที่มีทางเดินหายใจแคบมากในเวลาหลับ โดยเมื่อหลับสนิทจะเกิดการอุดกั้นทางเดินหายใจ และจะมีช่วงหยุดกรนไปชั่วระยะหนึ่ง ซึ่งเป็นช่วงที่เกิดการหยุดหายใจ (Obstructive Sleep Apnea; OSA) ซึ่งจะมีลักษณะคล้ายกับการกลั้นหายใจ ช่วงที่หยุดหายใจนี้เอง ที่ทำให้เกิดอันตรายเนื่องจากระดับออกซิเจนในเลือดแดงจะลดต่ำลงอย่างมาก การที่จะแยกว่าผู้ป่วยเป็นนอนกรนประเภทใด สามารถทำได้โดย การตรวจการนอนหลับ (sleep test or polysomnography)  และการส่องกล้องตรวจระบบทางเดินหายใจส่วนบน (upper airway endoscopy) จะทำให้ทราบถึงตำแหน่ง และสาเหตุของการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนได้ ส่วนการรักษา มี 2 ทางเลือกคือ วิธีไม่ผ่าตัด และวิธีผ่าตัด ซึ่งผู้ป่วยสามารถเลือกได้ เพราะการรักษาอาการนอนกรน และ/หรือภาวะหยุดหายใจขณะหลับ ไม่จำเป็นต้องผ่าตัด   แนะนำให้ใช้วิธีไม่ผ่าตัดก่อน  ถ้าไม่ดีขึ้น,ไม่ชอบ หรือไม่สะดวก ผู้ป่วยสามารถเลือกวิธีผ่าตัดได้ วิธีไม่ผ่าตัด เช่น
        ลดน้ำหนัก  ถ้าผู้ป่วยมีน้ำหนักเกิน จะมีไขมันมาพอกรอบคอ หรือทางเดินหายใจส่วนบน ทำให้ทางเดินหายใจส่วนบนตีบแคบ การลดน้ำหนัก จะช่วยลดไขมันดังกล่าว ทำให้ทางเดินหายใจส่วนบนกว้างขึ้น  และมีอาการนอนกรน และ/หรือภาวะหยุดหายใจขณะหลับน้อยลง  
         ออกกำลังกายสม่ำเสมอ  ผู้ป่วยควรขยันออกกำลังกาย เช่น วิ่ง,  เดินเร็ว,  ขึ้นลงบันได,  ว่ายน้ำ,  ขี่จักรยานฝืด ซึ่งจะเพิ่มความตึงตัวให้กับกล้ามเนื้อบริเวณคอหอย  ทำให้มีการหย่อนและอุดกั้นทางเดินหายใจน้อยลง  
        นอนศีรษะสูงเล็กน้อย ประมาณ 30 องศาจากแนวพื้นราบ จะช่วยลดบวมของเนื้อเยื่อในระบบทางเดินหายใจส่วนบนได้บ้าง และควรนอนตะแคง เพราะการนอนหงายจะทำให้มีการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนมากขึ้น  
       ใช้ยาสเตียรอยด์พ่นจมูก พ่นวันละครั้งก่อนนอน จะช่วยทำให้เยื่อบุจมูกยุบบวม ทำให้ทางเดินหายใจโล่งขึ้น 
       การใช้เครื่องเป่าลมในทางเดินหายใจส่วนบน [continuous positive airway pressure (CPAP)] ปกติเวลานอน  เพดานอ่อน และลิ้นไก่ที่ยาว และโคนลิ้นที่โต จะตกลงมาบังทางเดินหายใจส่วนบน  ทำให้ทางเดินหายใจส่วนบนตีบแคบ  ลมที่เป่าเข้าไป จะไปถ่างทางเดินหายใจให้กว้างออก (pneumatic splint)  ทำให้ไม่มีการอุดกั้นทางเดินหายใจ  ผู้ป่วยไม่กรน และไม่มีภาวะหยุดหายใจขณะนอนหลับ จะใช้ในผู้ป่วยทุกราย ก่อนพิจารณาการผ่าตัดเสมอ  
        และควรหลีกเลี่ยงปัจจัยที่ส่งเสริมให้เกิดโรค เช่น ยาชนิดที่ทำให้ง่วง เครื่องดื่มอแลกอฮอล์ หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่ เป็นต้น
       ส่วนวิธีผ่าตัด  มีจุดประสงค์ทำให้ขนาดของทางเดินหายใจส่วนบนกว้างขึ้น ทำให้อาการนอนกรน และ/หรือ ภาวะหยุดหายใจขณะหลับลดลง  ได้ค่ะ

วิธีการแก้นอนกรนมีดังนี้ค่ะ

-หมอนแก้นอนกรน ใช้หมอนหนุนให้ศีรษะสูงขึ้นกว่าปรกติเล็กน้อย
-เปลี่ยนท่านอน หากปรกติเป็นคนที่นอน หงายก็ให้ลองเปลี่ยนมาใช้วิธีนอนตะแคง ดูเนื่องจากจะเป็นการช่วยลดความดันที่เกิดขึ้นในช่องทางเดินอากาศภายในลำคอได้
-ควรรับประทานอาหารที่ย่อยง่ายในช่วงเย็นหรืออย่างน้อย 3 ชั่วโมงก่อนที่จะเข้านอน เนื่องจากถ้าหากว่ามีอาหารตกค้างอยู่ภายในกระเพาะมากจนเกินไป ก็จะทำให้กะบังลมเกิดการถูกกดทับ และควรงดการดื่มเครื่องดื่ม ที่มีแอลกอฮอล์ เพราะการดื่มเครื่องดื่มเหล่านี้จะมีผลทำให้กล้ามเนื้อเกิดอาการผ่อนคลายลงไป กว่าเดิม โดยเฉพาะอวัยวะภายในลำคอทำให้เกิดการตีบตันได้ง่ายมากขึ้น
-ลด ความอ้วน ออกกำลังกาย เพราะไขมันที่พอกอยู่ในบริเวณลำคอจะมีผลทำให้การหายใจทำได้ไม่สะดวก และมีโอกาสทำให้เกิดเป็นโรคหยุดหายใจขณะหลับได้อีกด้วย

แต่ถ้าหากว่ารักษาด้วยตัวเองแล้วไม่ดีขึ้นก็จำเป็นที่จะต้องไปพบแพทย์เพื่อหาทางรักษาซึ่งแนวทางการแก้นอนกรน โดยใช้อุปกรณ์แก้นอนกรน ทำได้ดังนี้

-ใส่ฟันยาง เหมาะกับผู้ที่มีอาการในระดับปานกลาง โดยฟันยางจะช่วยไปช่วยเปิดทางเดินหายใจส่วนต้นให้กว้างมากขึ้น
-การผ่าตัด ขึ้นอยู่กับการวินิจฉัยของแพทย์ ว่าจะทำการแก้ไขอวัยวะในส่วนใด
-ใช้เครื่องเป่าทางเดินหายใจ หรือที่เรียกว่าเครื่อง cpap mask เป็นการแก้นอนกรนที่ให้ผลการรักษาที่ดี โดยเครื่องนี้จะไปทำการขยายทางเดินหายใจไม่ให้เกิดการตีบตันในขณะหลับ