คุณหมอคะ หนูควรทำไงดี ควรขะใช้ชีวิตต่อไปยังไง คือช่วงนี้หนูรู้สึกว่าชีวิตหนูไม่โอเคเลย หนูไม่รู้จะทำยังไง หนูไม่อยากสอบเข้ามหาลัย หนูไม่มีเป้าหมาย แต่ก็ไม่อยากเป็นภาระที่บ้านไม่อยากโดนด่า หนูไม่อยากยินเรื่องเรียน ไม่อยากได้ยินใครพูดเรื่องคะแนนเกี่ยววิชากสรทุกอย่าง ไม่ถูกถาม เวลาหนูได้ยินหนูรู้สึกอึดอัดถึงบางทีเค้าจะไม่ได้ถามหนู แต่หนูไม่โอเคหนูรู้สึกอยากจะอ้วกกระอักกะอ่วน เกรดหนูตกลงเยอะมากหนูไม่กล้าบอกใครเลยเพราะที่บ้านคอยบอกว่าตั้งใจเรียนทำเกรดดีๆนะ หนูไม่อยากไปโรงเรียนแล้วไม่อยากเห็นหนังสือเรียนด้วยไม่อยากเจอเพื่อน รู้สึกหงุดหงิดตลอดเวลา อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ชอบรู้สึกว่าแต่ก่อนมันดีกว่านี้ รู้สึกว่าไม่ใครรักหนูเลย ไม่มีใครเข้าใจหนู หนูว่าตัวเองไม่มีค่า พยายามเรียนไปก็สู้คนอื่นไม่ได้ อะไรที่เคยทำได้ดีก็ทำไม่ได้แล้ว อะไรที่ทำแล้วเคยมีความสุขไม่มีแล้ว หนูไม่มีความสุขกับการทำอะไรเลย ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลยกลัวเลือกผิด เพราะรู็สึกว่าเลือกอะไรก็ผิด ชีวิตมีแต่อุปสรรค ชอบคิดแต่เเง่ลบ หนูจำอะไรไม่ค่อยได้เลย ง่วงนอนบ่อย ไม่อยากทำอะไรเลย หนูเหนื่อยหนูเครียดไม่รู้จะเอาไปปรึกษาใคร และหนูรู้สึกว่าหนูเริ่มกลัว กลัวการอยู่คนเดียวแต่ไม่อยากมีใครอยู่ดเวยเพราะไม่มีเข้าใจหนู กลัวที่จะออกข้างนอกไม่อยากอยู่ในที่มีคนเยอะ เริ่มกันข้าวน้อยลงในตั้งแต่ช่วง2เดือนที่ผ่าน เริ่มหนูไม่กินแป้งรู้สึกไม่กิน กินแต่ผักกับเนื้อนิดหน่อย หลังๆเริ่มชอบกินขนมกลางดึกหนักมากในบางอาทิตย์ น้ำหนักหนูขึ้นลงบ่อยมาก ปวดหัวเกือบทุกวัน รู้สึกล้า และตอนนี้เริ่มกลับมานอนไม่หลับอีกแล้ว พอหลับก็เริ่มร้องไห้ในบางครั้งหรือปวดหัวคิดถึงแต่เรื่องแย่ๆเสียใจ แน่นอกใจ รู้สึกหายใจไม่ออก อยากอ้วก อาการนี้เคยเป็นแล้วเมื่อประมาณ 2ปีที่แล้ว เริ่มจากอารมณ์แปรปวน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้านจนเพื่อนทักคะ บางทีก็เป็น 1วัน3อารมณ์ ,อย่างละครึ่ง หรือทั้งวัน มีอาการนอนไม่หลับบาง แต่หลังจากประมาณ กลางปี60. หนูรู้สึกว่าแย่กว่านี้คือ รู้สึกสิ้นหวังกับตัวเองมาก อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนขาดอะไรไป เคว้งมาก คิดเรื่องแย่ เช่น เรื่องที่เคยโดนเพื่อนในกลุ่มแบน เริ่มนอนไม่หลับหรือ ไม่ได้นอนเลยจนถึงเช้าแทบทุกวัน พอตื่นมาก็ร้องไห้ รู้สึกไม่อยากอยู่ในที่แบบนี้อีกแล้ว ไม่อยากอยู่ บางวันก็ไม่รู้สึกอะไรเลยแยกว่าอะไรเป็นอะไรสับสนว่าอะไรเป็นจริงกันแน่ ตัวเองตายแล้วหรือยัง ชอบต่อยตีตัวเองหรือกระการอื่นๆเช่นเอาปากกาจิ่มหรือแทงในขาเพื่อเช็คความรู้สึก เป็นแบบนี้นานมาก จนเริ่มทำกีฬาแล้วก็หายไป และอาการแบบบ้างปะปราย แต่มาอีกแล้ว ช่วงที่อาการเป็นแบบกลางปี 60 หนูเคยคุยกับคนที่ที่ไว้ใจปรึกษาให้เค้าพามาหาจิตแพทย์หน่อย เอาจริงหนูเจอไปเจอแบบประเมินออนไลน์เรื่องความสุขอะไรสักอย่างพอดีทำแล้ว มันก็แบบค่าควรสุขน้อยนะ แล้วก็เริ่มทำแบบประเมินความเศร้า คิดว่าเราควรพอหมอไหมเลยลองศึกษาเรื่องการพบหมอ คือแค่อยากลองดูเพราะตอนนั้นรู้สึกแบบสิ้นหวังมากที่บ้านเค้าก็ว่าก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ คิดมาก เว่อร์ บ้า ทำให้ตอนนี้ไม่กล้าบอกที่บ้านเลยคะ คือตอนนี้หนูควรทำไงคะ ต้องลองพบแพทย์ไหมหรือ ถ้าควรไป เองได้ไหมคะ แต่หนูยังอายุไม่ถึง 18 แต่ก็กลัวค่ารักษา หรือ หนูแค่คิดมากไปเอง คุณหมอช่วยแนะนำหน่อยคะ หนูรู้สึกไม่ไหวแล้วไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้อีกต่อไปแล้ว มันไม่ความสุขเลย