ลูกสาวฉัน10ขวบคะก้าวร้าวมากๆๆเข้าใจอะไรยากมากเหมือนเราพูดกับเขาก้อหาว่าเราบ่นชอบขึ้นไประบายส่วนตัวนั่งด่าแม่คำหยาบๆๆแล้วเวลาโมโหมากๆๆจะสั่นไปหมดต้องทำไงดีคะ

สวัสดีครับ ปัญหาดังกล่าวอาจจะเกิดจากการที่
1.เด็กฉลาด
2.เด็กดื้อ
3.เด็กสมาธิสั้น

แนะนำว่าลองพาไปตรวจกับจิตเวชเด็ก เพื่อประเมินอาการอีกทีครับ

สวัสดีค่ะ
อาการก้าวร้าวและโมโหร้ายในเด็กสามารถเป็นได้หลายอย่างค่ะ เช่น สมาธิสั้น ไบโพลาร์ ออทิสติก เป็นต้น อีกทั้งโครงสร้างสมองและระดับสารสื่อประสาทที่ไม่สมดุลก็ส่งผลให้เด็กใจร้อน หงุดหงิด ซึมเศร้าได้เหมือนกันค่ะ แนะนำพบกุมารแพทย์ด้านพัฒนาการเด็กและจิตแพทย์เด็กค่ะ

สวัสดีค่ะ กรณีที่เด็กมีอารมณ์รุนแรงและก้าวร้าวอาจคิดถึงได้จากหลายสาเหตุค่ะ เช่น
-โรคดื้อต่อต้าน (Oppositional Defiant Disorder: ODD)
-โรคสมาธิสั้น (Attention deficit hyperactivity disorder: ADHD)
-โรคซึมเศร้า (Major depressive disorder: MDD)
ดังนั้นหมอแนะนำให้ไปพบจิตแพทย์เด็กเพื่อทำการตรวจวินิจฉัย พูดคุยปรึกษา และรักษาอย่างเหมาะสมค่ะ
อย่างไรก็ตาม พ่อแม่อาจปฏิบัติเบื้องต้นได้ดังต่อไปนี้ค่ะ
-เป็นแบบอย่างที่ดีต่อลูก โดยพฤติกรรมก้าวร้าวของลูกนั้นอาจเป็นเพราะเลียนแบบจากพ่อแม่หรือได้เห็นความรุนแรงภายในบ้านได้
-งดดูสื่อที่มีความรุนแรง นอกจากเด็กจะเลียนแบบพฤติกรรมจากพ่อแม่แล้ว เด็กอาจเลียนแบบพฤติกรรมจากสื่อได้ เช่น จากการดูโทรทัศน์ จากวิดีโอในอินเตอร์เน็ต เป็นต้น
-ไม่ใช้อารมณ์รุนแรงเมื่อลูกกรีดร้อง หรือตามใจลูกจนเกินไป อาจทำให้เด็กเคยตัวได้
-อบรมสอนลูกว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ ทำโทษเมื่อเขาทำผิดโดยไม่ใช้ความรุนแรง หรือให้รางวัลเมื่อเขาทำถูกต้อง

เด็ก 10 ขวบ มีพฤติกรรมก้าวร้าว มีปัญหาทางด้านอารมณ์ เข้าใจอะไรยาก อาจเกิดได้จากหลายสาเหตุ นะคะ ได้แก่
1. ความผิดปกติทางสติปัญญา
2.จากโรคซึมเศร้า ไบโพลาร์ สมาธิสั้น หรือภาวะเครียด กดดันต่างๆ
3.จากการเลี้ยงดูที่ไม่เหมาะสม ส่งผลต่อการปรับตัวทางอารมณ์ของเด็ก หรือ เด็กเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่ดีจากผู้ใหญ่

เบื้องต้น ให้คุรแม่ลองปรับการเลี้ยงดู ลองเปิดใจกับลูก ถามว่าเขามีปัญหาอะไร จะได้หาทางแก้ไข บอกผลเสียที่จะตามมาหากเขายังเป็นแบบนี้ ตกลงปรับตัวกันคนละครึ่งทาง
หากลองปรับแล้วไม่ได้ผลแนะนำให้พบจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นนะคะ ตรวจหาสาเหตุให้แน่ชัด แล้วรับการรักษาตามแนวทางที่เหมาะสม หากเป็นปัยหาทางด้านจิตใจอารมณ์ ก็อาจต้องใช้ยารักษาร่วมกับการปรับพฤติกรรม ค่ะ

มีโอกาสที่จะทำร้ายตัวเองได้ค่ะ เนื่องจากค่อนข้างอายุน้อย ถ้ามีอารมณ์โกรธ หรือโมโหรุนแรง อาจไม่มีความสามารถที่จะควมคุมความรุนแรงของสถานการณ์ได้ค่ะ แนะนำดูแลใกล้ชิดเก็บสิ่งของอันตรายใกล้ตัว และปรึกษาหมอพัฒนาการเด็ก ร่วมกับจิตแพทย์เด็กค่ะ

สวัสดีครับ

เบื้องต้นคุณแม่ลองกลับมาดูที่น้ำเสียงและวิธีการพูดคุยกับน้องของคุณแม่ด้วยได้นะครับ ถึงแม้ว่าตัวน้องเองอาจจะเป็นคนที่อารมณ์ร้อนอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่น้องยังเด็กอยู่ดังนั้น บุคลิกภาพอาจจะยังไม่ได้มีการก่อตัวที่คงที่นัก ผมไม่แน่ใจว่า คุณแม่พูดคุยกับน้องเรื่องอะไรที่ทำให้น้องรู้สึกว่าถูกดุ ถูกว่า แต่หากว่าคุณแม่ลองเข้าไปใหม่ด้วยวิธีการที่รับฟัง หรือมีวิธีการพูดที่ไม่ใช่การบ่น ด่า หรือดุ แต่เป็นการชื่นชม ผมคิดว่าจะทำให้พฤติกรรมก้าวร้าวของน้องภายในบ้านลดลงได้

อีกหนึ่งอย่างที่อาจจะต้องทราบก็คือว่า น้องมีพฤติกรรมเหล่านี้นอกบ้าน เช่น ที่โรงเรียนหรือกับเพื่อนหรือไม่ การพาน้องไปหาจิตแพทย์ด้วยพฤติกรรมก้าวร้าว อาจจะเป็นวิธีการหนึ่งที่ทำให้น้องได้เจอจิตแพทย์เด็กและช่วยให้ได้รับการฝึกได้ แต่ก็ต้องอย่าลืมด้วยนะครับว่าการที่พาน้องเข้าพบจิตแพทย์ตรงนี้น้องเองก็อาจจะรู้สึกต่อต้านคุณแม่ได้เช่นกัน อยากให้กลับมาดูถึงต้นตอของความก้าวร้าวนี้โดยเฉพาะดูด้วยว่ามีผู้ใหญ่ในบ้านคนไหนหรือเปล่าที่เป็นแบบอย่างให้น้องเห็น หรือแม้กระทั่งที่โรงเรียนเองก็เช่นกันครับ

สุดท้ายนี้หากคุณน้องมีความเครียดสูง สิ่งที่คุณแม่ควรทำคือการรับฟังน้องครับโดยที่ไม่ตอบโต้อะไรกลับ หรือบอกว่าเขาเองควรทำอะไร หากน้องมีอาการสั่นเกร็ง กำหมัดแน่นสิ่งที่ต้องทำก็คือการหายใจ และคอยบอกน้องให้ค่อยๆ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อลงครับ หากคุณแม่มีคำถามอื่นๆเพิ่มเติมก็สามารถสอบถามเข้ามาได้นะครับ

สำหรับการที่ก้าวร้าว เฉพาะกับบุคคลในครอบครัว เพราะเด็กจะค่อนข้างมั่นใจว่าปลอดภัยและจะได้ในสิ่งที่อยากได้ จึงเกิดการก้าวร้าวขึ้นมาครับ

อย่างไรก็แนะนำให้ลองไปพบจิตแพทย์เด็กครับ

ผมคิดว่าตรงนี้มีความเป็นไปได้ครับในเรื่องของความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับน้อง แต่ก็ไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นนะครับ สิ่งที่สำคัญก็คือคุณแม่อาจจะต้องลองสังเกตพฤติกรรม ลองเข้าไปนั่งฟังน้องเขาได้ระบายความรู้สึกของตัวเองออกมา เด็กผู้หญิงอายุ 10 ขวบก็ถือว่าเป็นช่วงที่อาจจะเริ่มเข้าวัยรุ่นแล้ว ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงทางด้าน พฤติกรรมและความคิดบางอย่างอาจจะทำให้คุณแม่ตกใจไปบ้าง แต่เชื่อว่าการด่าทอ หรือการต่อต้านคุณแม่ตรงนี้ น่าจะมีเบื้องหลังเป็นความรู้สึกอะไรบางอย่างครับ ซึ่งการที่น้องเคยบอกว่าคิดว่าแม่รักน้องมากกว่าก็มีความเป็นไปได้เช่นกันครับ

ผมอยากให้คุณแม่ลองหาข้อมูลเรื่องของการเลี้ยงดูลูกในเพจต่างๆที่เป็นของจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาเพื่อดูเทคนิคเรื่องการพูดคุย ปรับความเข้าใจกับเด็กๆในวัยประมาณนี้นะครับ ซึ่งสำหรับผมเอง แนะนำว่าหากต้องการจะคุยก็อยากให้คุณแม่เป็นฝ่ายรับฟังมากกว่าการพูดให้เขาทำอะไร อาจจะถามความรู้สึกของเขา และเราเองก็บอกความรู้สึกของเราออกไป คิดว่าการทำแบบนี้น่าจะช่วยให้คุณแม่ได้เข้าใจน้องมากขึ้นครับว่าต้นตอของพฤติกรรมเหล่านี้คืออะไรกันแน่

แต่ถ้าหากว่าตัวน้องไม่ต้องการที่จะคุยอันนี้ก็อาจจะต้องรอเวลาซักหน่อยนะครับ หรืออาจจะลองให้บุคคลอื่นในบ้านเป็นตัวกลางประสานให้เกิดการพูดคุยระหว่าง คุณแม่กับน้อง สิ่งสำคัญในวิธ๊การนี้ก็คือ ตัวกลาง ไม่ใช่ตัวรับส่งสาร แต่สุดท้ายแล้วคุณแม่กับน้องจะต้องได้พูดคุยกันจริงๆครับ ปัญหานี้อาจจะใช้เวลาซักหน่อย อาจจะอย่าใจร้อนครับ แต่คุณแม่อาจจะต้อง take action ซักหน่อยไม่อย่างนั้นปัญหานี้อาจจะอยู่ติดตัวน้องไปได้ครับ

การที่เด็กมีพฤติกรรมก้าวร้าว อาจเกิดได้จากหลายสาเหตุ การที่เขามีน้องใหม่ก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เด็กมีปัญหาในการปรับตัวได้ค่ะ บางครั้งการที่เด็กไม่ได้รับการตอบสนองในสิ่งที่เขาต้องการจะทำให้เขาก้าวร้าว มีพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจจากคนในบ้านได้ค่ะ

ดังนั้นในกรณีเช่นนี้คุณพ่อคุณแม่ ควรพูดคุย ดึงให้เด็กมีส่วนร่วมในการเลี้ยงดูหรือดูแลน้อง บอกเขาว่าน้องยังเล็กต้องการความช่วยเหลือมากกว่า บอกให้เขารับรู้ว่าพ่อแม่รักเขาเหมือนเดิม แต่บางครั้งก็มีข้อจำกัดในเรื่องนั้นเรื่องนี้ หากหนูต้องการสิ่งใด ก็ขอให้เขาบอก บอกรักเขาทุกวัน หากเขามีพฤติกรรมดีขึ้นช่วยดูแลน้อง คุณพ่อคุณแม่ก็กล่าวชมเชย กอด ให้เขารับรู้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นเป็นที่ยอมรับของคนในครอบครัว หากเขาแสดงพฤติกรรมไม่ดีออกมาก็ให้เรียกมาพูดคุย ชี้แนะพฤติกรรมที่เหมาะสมแทน

แต่หากปรับไม่ไหวจริงๆ ก็ต้องพาไปพบจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น รับการรักษาตามแนวทางที่เหมาะสมนะคะ

หมอแนะนำว่าช่วงนี้ควรสร้างปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับลูกคนโตให้มากๆเลยค่ะ ไม่ได้สปอยด์หรือตามใจโดยไร้เหตุผลนะคะ แต่ให้พูดอธิบายด้วยเหตุผล และคุณแม่ต้องแสดงให้ลูกคนโตเห็นด้วยว่ารักเค้ากับน้องเท่ากันจริงๆ เช่นมีเหตุการณ์ที่ผิดด้วยกันทั้งคู่ ก็ต้องทำโทษทั้งคู่แต่วิธีทำโทษอาจจะต่างกันตามความเหมาะสมค่ะ ต้องใช้ทั้งคำพูดและการกระทำควบคู่กันไปค่ะ ช่วงนี้ถ้าพอมีคนช่วยดูแลลูกคนเล็กบ้างบางเวลาที่ลูกคนโตเกิดปัญหาจะดีมากค่ะ คุณแม่ต้องพยายามหาจุดพอดีให้กับตัวเองนะคะ และท้ายที่สุดถ้าความสัมพันธ์กับลูกคนโตดีขึ้นเราจะเกลี้ยกล่อมเค้าไปคุยกับหมอเฉพาะทางได้ค่ะ