June 12, 2019 15:37
ตอบโดย
ศิรินทิพย์ ผอมน้อย (นักจิตวิทยาคลินิก)
การที่หนูเก็บกดอารมณ์ความรู้สึกเอาไว้ภายในเยอะๆ เมื่อถึงวันที่เราควบคุมมันไม่ได้ มันก็จะระเบิดออกมา บางคนระเบิดออกมาเป็นอารมณ์และพฤติกรรมที่ก้าวร้าว เมื่อระเบิดออกมาบ่อยๆ จะทำให้รู้สึกผิดทีหลัง และนานๆไปอาจนำไปสู่ปัยหาสุขภาพจิตได้หลายโรค
เบื้องต้นอยากให้หนูลองปรับความคิดในแง่บวกดูก่อน ลองคิดว่าคนทุกคนมีปัญหาชีวิตทั้งนั้นเพียงแต่เราอาจจะไม่รู้ปัญหาที่แท้จริงของเขา ปัญหาที่หนูกำลังประสบอยู่ ก็ใช่ว่าหนูคนเดียวที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ยังมีอีกหลายๆคนที่เติบโตมาในสลัมแต่เขาก็สามารถปรับตัวและผลักดันทำให้ชีวิตประสบความสำเร็จได้ การที่หนูถูกดุ ถูกด่า ก็ให้คิดว่าเขากำลังสร้างแรงผลักดันให้เราไปสู่ความสำเร็จ สิ่งไหนที่เป็นหน้าที่ที่หนูต้องรับผิดชอบหนูก็ต้องทำให้ดีที่สุด พี่มองว่าการที่ผู้ใหญ่สั่งให้หนูออกไปซื้อของหากหนูไม่ว่างตอนนั้นอาจจะบอกเขาว่าขอเวลา 5 นาที เดี๋ยวจัดการให้ แต่หากหนูไม่บอกเขาก็ไม่รู้ความต้องการของหนู อีกอย่างเหตุผลที่หนูขอเวลานั้นต้องเหมาะสม เพราะหากหนูบอกว่ากำลังดูทีวี แบบนี้พี่คิดว่าก็ไม่สมควรนะคะ เราอยู่บ้านเดียวกันต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน พี่เชื่อว่าหากหนูมีความรับผิดชอบ มีจิตอาสา ขยันช่วยงาน ทุกคนเขาก็จะรักและเมตตาหนูนะคะ แต่หากเราเกเร ไม่เชื่อฟัง เอาแต่ใจ และจมอยู่กับปัญหาของพ่อแม่ แบบนี้ก็ไม่มีใครเข้าใจ และหนูก็จะถูกมองว่าเป็นคนเจ้าปัญหา
แต่หากหนูปรับตัวไม่ได้ และมีอารมณ์ที่ห้าวร้าว จนควบคุมไม่ได้ กรณีนี้แนะนำพบจิตแพทย์ ประเมินอาการเพิ่มเติม วินิจฉัยโรคให้แน่ชัดแล้วรับการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสมจะดีที่สุดค่ะ
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต คำตอบของแพทย์เป็นการให้ความรู้และคำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรค หรือการรักษา คุณควรพบแพทย์ที่สถานพยาบาลเพื่อให้แพทย์ตรวจทุกครั้ง หากคุณมีเหตุฉุกเฉินกรุณาโทรแจ้ง 1669
ทำเลสิกวันนี้ ที่คลินิกหรือรพ. ใกล้บ้านคุณ เริ่มต้นที่ 25,500 บาท ลดสูงสุด 35%!!
จองผ่าน HD ประหยัดกว่า / จ่ายทีหลังได้ / ผ่อน 0% ได้ / พร้อมแอดมินคอยตอบทุกคำถาม!
ตอบโดย
ฉัตรดนัย
ศรชัย
(นักจิตวิทยาการปรึกษา)
Rehabilitation in Mental Health & Addiction
สวัสดีครับ
จากที่หนูเล่ามาจะเห็นได้ว่าหนูมีเรื่องราวในอดีต และหนูรู้สึกว่าการที่พ่อและแม่ไม่ได้อยู่กับหนูเป็นสิ่งที่ทำให้หนูรู้สึกว่าตนเองไม่ได้รับความรัก และรู้สึกหลงทาง ไม่มีที่พึ่งพิง ไม่มั่นใจในตัวเอง มีความกังวลอยู่มากในเรื่องที่ตัวเองจะไม่สามารถทำได้ และรู้สึกอ่อนไหวไปกับคำพูดหลายๆครั้งของหลายๆคน ผมเห็นจุดแข็งอย่างหนึ่งคือหนูมีความรู้ตัวเองที่ดี และรู้เท่าทันอารมณ์ของตนเองถึงแม้ว่าจะยังรู้สึกว่าไม่สามารถจัดการกับมันได้ แต่การที่เราได้ตระหนักรู้มันก็ถือว่าเป็นก้าวหนึ่งที่สำคัญที่สามารถทำได้ด้วยตนเอง อันนี้ต้องขอชื่นชมนะครับ
นอกจากนั้นที่บอกว่าการที่สามารถเล่าให้เพื่อนสนิทฟังได้ก็เป็นสิ่งที่ดีนะครับ ที่ยังมีคนที่หนูไว้ใจคอยพูดอยู่ด้วย แต่เข้าใจครับว่าการแค่ได้ระบายเรื่องต่างๆให้ฟังมันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ แต่ก็อยากจะให้อย่าลืมนะครับว่าหนูยังมีคนคอยให้การสนับสนุนตรงนั้นอยู่ ดังนั้นในความรู้สึกที่อยากจะแก้ไขปัญหาในด้านจิตใจ ความคิด ความรู้สึกบางอย่างที่มันเปราะบาง การเข้าพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาก็เป็นสิ่งที่ดีที่หนูสามารถเข้ารับการประเมินและรับการช่วยเหลือที่เหมาะสมต่อไปได้ ในเรื่องของความเสี่ยง ไม่อยากให้ใช้คำว่าโรคจิตนะครับ แค่อาจจะเป็นภาวะเครียดและอาจจะมีอาการซึมเศร้าร่วมเข้ามาด้วยได้ หากหนูยังไม่ได้ฝึกในการจัดการอารมณ์ที่เหมาะสม
หากมีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย ลองดูสิทธิประกันสุขภาพตามลิ้งค์ด้านล่างนี้นะครับ
http://eservices.nhso.go.th/eServices/mobile/login.xhtml
หากว่าชื่อตนเองอยู่ที่โรงพยาบาลอะไรด้วยสิทธิอะไรก็สามารถไปรับการรักษาตามคลินิกหรือโรงพยาบาลที่มีสิทธิอยู่ได้ หากคลินิกหรือโรงพยาบาลที่เรามีชื่ออยู่ไม่มีจิตแพทย์ เขาก็จะสามารถทำใบส่งตัว ส่งให้เราไปรับบริการที่โรงพยาบาลที่เหมาะสมได้ครับ
นอกจากการเข้าพบผู้เชี่ยวชาญ หนูสามารถลองทำกิจกรรมที่เคยสนใจหรือทำแล้วรู้สึกว่าทำให้ผ่อนคลายหรือทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง หาเวลาที่ตนเองจะรู้สึกสงบ รู้สึกดี หรือรู้สึกสนุกผ่อนคลายให้ และแบ่งเวลาไปอยู่กับสิ่งๆนั่นครับ นอกจากนั้นอาจจะลองมองดูกิจกรรมที่สามารถทำเป็นประจำได้เช่น การออกลังกาย การฟังเพลง หรือการทำงานอดิเรกบางอย่าง ทานอาหารให้ครบหมู่ ออกไปทานของอร่อยๆบ้าง ซึ่งตรงนี้ก็จะเป็นส่วนหนึ่งที่มีส่วนช่วยให้ความตึงเครียดในตัวหนูลดน้อยลงได้ คล้ายๆกับการพักฟื้นให้สภาพจิตใจของตนเองค่อยๆมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ซึ่งการดูแลตนเองควบคู่กันไปด้วยกับการรับการช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต จะเป็นการช่วยให้หนูสามารถรับมือกับเรื่องต่างๆที่เข้ามาในชีวิตได้ในระยะยาวอีกด้วยครับ
สุดท้ายนี้หากรู้สึกว่าต้องการจะพูดคุยกับใครซักคนหนึ่งแต่ยังไม่ต้องการที่จะพบกับจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยา สายด่วนสุขภาพจิต 1323 ก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่คุณจะสามารถโทรเข้าไปพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ได้ซึ่ง ข้อเสียคืออาจจะต้องมีการรอสายที่นานในบางช่วงเวลาครับ
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต คำตอบของแพทย์เป็นการให้ความรู้และคำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรค หรือการรักษา คุณควรพบแพทย์ที่สถานพยาบาลเพื่อให้แพทย์ตรวจทุกครั้ง หากคุณมีเหตุฉุกเฉินกรุณาโทรแจ้ง 1669
สวัสดีค่ะ หนูอายุ 16 ปีแล้วค่ะ คือ หนูมีเรื่องกังวลใจนิดหน่อยอ่ะค่ะ คือ หนูมักจะรู้สึกไม่พอใจ หงุดหงิดทุกครั้งที่โดนคำสั่งให้ทำอะไร แต่หนูไม่อยากทำค่ะ แต่ก็ปฏิเสธคำสั่งนั้นไม่ได้ ทำให้รู้สึกหงุดหงิดพอสมควร แต่ที่เรื่องที่หนูจะปรึกษาก็คือ เวลาที่หนูกำลังทำกิจกรรมที่หนูสนใจอยู่ และมีคนมาขัด เช่น หนูกำลังดูหนัง แล้วพ่อแม่หนูสั่งหนูให้ไปซื้อของ หนูจะรู้สึกหงุดหงิด ไม่พอใจ จนบางครั้งก็ร้องไห้ออกมาค่ะ ร้องค่อนข้างหนักเลยค่ะ ร้องได้ประมาณ 5 นาที (แต่ก็ทำตามคำสั่งนะคะ) ก็รู้สึกดีขึ้น แต่ก็ยังมีอาการหงุดหงิด พอเวลาล่วงเลยไป ก็รู้สึกดีขึ้นมาก จนเหมือนกับว่าอาการที่เป็นเมื่อสักครู่ไม่เคยเกิดขึ้นเลยค่ะ และก็อีกกรณีนึง หนูจะหงุดหงิดจนร้องไห้ตอนที่ โดนสั่งให้ทำอะไรหลายอย่างพร้อมกันค่ะ ไม่รู้ทำไม หนูจะรู้สึกจะร้องไห้ทุกครั้งที่โดนสั่งให้ทำอะไรหลายอย่างในเวลาเดียวกันอ่ะค่ะ มันสับสน มันควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้อ่ะค่ะ คือ อาการแบบนี้ ถือเป็นเรื่องปกติรึป่าวคะ? และอยากรู้วิธีการรักษาและปรับปรุงตัวเองในเรื่องนี้อ่ะค่ะ เพราะอาการแบบนี้หนูเป็นบ่อยค่ะ เป็นทุกครั้งที่โดนคำสั่งและรู้สึกว่าจัวเองทำไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้อ่ะค่ะ จะพูดออกไปว่าตัวเองไม่สามรถทำได้ ก็กลัวจะโดนดุ หรือด่าอ่ะค่ะ ไม่กล้าที่จะพูดสิ่งที่ค้างคาในใจ หนูกลัวว่าหากหนูพูดไปจะไม่มีใครเข้าใจ หรือ สิ่งที่หนูพูดไป อาจจะไปทำร้ายจิตใจคนอื่นเอาได้อ่ะค่ะ หนูเป็นคนที่ค่อนข้างจะ sensitive จะเป็นคนอ่อนไหวง่าย และด้วยการที่หนูเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา ทำให้คนรอบข้างไม่ค่อยสนใจและมองข้ามความรู้สึกหนูไปค่ะ หนูอาจจะมีปัญหาทางด้านจิตใจอยู่บ้าง(ขอระบายหน่อยนะคะ ^^) ด้วยความที่พ่อกับแม่อย่ากันตั้งแต่เด็ก และหนุก็อยู่ในการดูแลของคุณตาคุณยายตั้งแต่ยังเป็นทารกล่ะมั้งคะ ทำให้รู้สึกว่าตัวเองได้ความรักจากคนรอบข้างไม่เพียงพอ ทุกครั้งที่โดนดุโดนว่า จะรู้สึกอ่อนไหว และชอบแอบไปร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยครั้ง ยอมรับเลยว่า หนูโตมาจากคำด่า คำดูถูกของคนรอบข้างอ่ะค่ะ รุ้สึกหมดกำลังใจ ทุกครั้งที่หนูมีปัญหา หนูจะเก็บมานั่งคิดอยู่คนเดียว ไม่บอกใคร คือหนุเป็นพวกชอบคิดก่อนพูดอ่ะคะ เวลาจะบอกปัญหาให้คนในครอบครัวก็กลัวว่าสิ่งที่หนูจะพูดมันไปทำร้ายความรู้สึกคนรอบข้าง ด้วยเหตุนี้ ทำให้คนรอบข้างแม้กระทั่งพ่อกับแม่ไม่เข้าใจหนู แต่ช่วงหลังๆนี้ ทุกครั้งที่หนูมีปัญหา หนูจะเล่าและระบายกับเพื่อนที่หนูสนิทสะส่วนใหญ่ ถึงจะทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นก็ตาม แต่หนูก็ยังคงรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ได้หลุดพ้นจากปัญหาในใจเลยค่ะ บางทีก็รู้สึกว่าอยากจะไปหาจิตแพทย์ อยากมีคนคอยรับฟังในปัญหาที่เราเผชิญอยู่อ่ะค่ะ อยากให้ตัวเองรู้สึกว่า เออน่ะ เราไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย... ฮ่าาา ขอโทษนะคะที่บ่นมากไป แต่จากที่หนูเล่า หนุเสี่ยงที่จะเป็นโรคทางจิตรึป่าวคะ???....
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต (คำตอบนี้เป็นการให้คำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรคหรือการรักษา คุณควรพบแพทย์เพื่อรับการตรวจหากมีอาการน่ากังวล)