ไพล

ชื่อท้องถิ่น : ปูลอย , ปูเลย (ภาคเหนือ) , ว่านไฟ (ภาคกลาง) , มิ้นสะล่าง (เงี้ยว – แม่ฮ่องสอน)

ลักษณะของพืช
ไพลเป็นไม้ลงหัว มีเหง้าใหญ่ เนื้อสีเหลือง มีกลิ่นหอม ใบเรียวยาว ปลายแหลม ดอกออกรวมกันเป็นช่อ อยู่บนก้านช่อดอกที่แทงจากเหง้า

ส่วนที่ใช้เป็นยา : เหง้าแก่จัด

ช่วงเวลาที่เก็บเป็นยาเก็บเหง้าแก่จัด : หลังจากต้นไพลลงหัวแล้ว

รสและสรรพคุณยาไทย : สรรพคุณ แก้ฟกบวม เคล็ดยอก ขับลม ท้องเดินและ ช่วยขับระดู ประจำเดือนสตรี นิยมใช้เป็นยาหลังคลอดบุตร

วิธีใช้
เหง้าไพล ใช้เป็นยารักษาอาการเคล็ดขัดยอก ฟกซ้ำ โดยใช้เหง้าประมาณ 1 เหง้า ตำแล้วคั้นเอาน้ำทาถูนวดบริเวณที่มีอาการ หรือตำให้ละเอียดผสมเกลือเล็กน้อย คลุกเคล้ากัน นำมาห่อเป็นลูกประคบอังไอน้ำให้ความร้อน ประคบบริเวณปวดเมื่อยและฟกซ้ำ เช้า – เย็น จนกว่าจะหาย หรือทำเป็นน้ำมันไพลไว้ใช้ก็ได้