คนที่พูดคนเดียวเป็นบ้าเปล่าค่ะ

การพูดคนเดียวนั้นไม่ได้แปลว่าจะต้องเป็นบ้าเสมอไปครับ เพราะบางคนอาจใช้การพูดกับตัวเองเพื่อทบทวนความคิด เตือนตัวเอง ใช้เป็นตัวช่วยในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ฯลฯ

สิ่งที่ควรนำมาใช้พิจารณาว่าการพูดคนเดียวนั้นเป็นผลมาจากโรคทางจิตเวชหรือเปล่าแนะนำให้สังเกตจากเนื้อหาที่พูด และอาการร่วมเป็นหลักครับ ถ้าหากมีลักษณะดังต่อไปนี้
- เนื้อหาที่พูดดูสับสน จับประเด็นไม่ได้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่
- พูดในลักษณะที่เหมือนกำลังตอบโต้กับใครบางคน โดยที่มองไม่เห็นคนคนนั้น
- พูดถึงเรื่องที่มีเนื้อหาดูแปลกประหลาด มีความเชื่อแปลกๆ
- มีหูแว่ว เห็นภาพหลอน
- มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไป เช่น ดูแลสุขอนามัยตัวเองน้อยลง เก็บตัวมากขึ้น เข้าสังคมน้อยลง
ถ้ามีอาการในลักษณะนี้ก็ควรสงสัยว่าอาจเป็นโรคทางจิตเวชได้ครับ ซึ่งก็แนะนำว่าควรพาผู้ป่วยไปพบจิตแพทย์เพื่อประเมินอาการเพิ่มเติม

ต้องดูอาการอื่นๆประกอบด้วยนะคะ..เช่น พฤติกรรมเปลี่ยนไป กลางคืนไม่นอน พูดตอบโต้คนเดียวคล้ายกับกำลังสื่อสารอยู่กับใคร หวาดระแวงกลัว แยกตัวไม่สุงสิงกับใคร ความคิดสับสน พูดเพ้อในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง อารมณ์เปลี่ยนอาจจะเงียบ ซึม เหม่อลอย หรือ หงุดหงิดก้าวร้าว ถ้ามีอาการพูดคนเดียวร่วมกับมีพฤติกรรม อารมณ์ ความคิดเปลี่ยนไป แบบนี้เข้าข่ายป่วยด้านจิตเวช แต่ถ้าเรามีสติดี รับรู้ความเป็นจริงได้ความคิดไม่สับสน ไม่มีประสาทหลอน การพูดคนเดียวในกรณีนี้ก็ไม่ถือว่าแปลกหรือผิดปกติค่ะ คนเราพูดคนเดียวได้เพื่อทบทวนความคิดของตัวเอง หรือเป็นการระบายอารมณ์ความรู้สึกออกมา ก็ไม่ถือว่าแปลกค่ะ