เรามีความกดดันตั้งแต่เด็กจากพ่อแม่เรื่องการเรียนและถูกตีกรอบความคิดจนอึดอัด บางครั้งไม่สามารถออกความคิดเห็นกับผู้ปกครองได้มักจะโดนสวนกลับด้วยคำว่า ‘เด็กอย่ามาเถียงผู้ใหญ่’ เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันรุนแรงในบางครั้ง ระยะเวลานานมากกับอาการเหล่านี้บางครั้งก็จะเจอคำพูดหรือเรื่องราวบางอย่างกระทบจิตใจโดยไม่ตั้งใจ และร้องไห้ออกมาคนเดียวเสมอ บางครั้งเก็บกดความเครียดจากการเรียนและพ่อกับแม่มักซ้ำเติม ตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยทำให้พ่อกับแม่พอใจสักครั้งพวกเขามักจะพูดว่า ‘ มันควรทำได้ดีกว่านี้นะ’ ปัจจุบันเป็นนักศึกษามหาลัย เคยแอบเพื่อนไปนั่งร้องไห้คนเดียวอย่างหนักหลังจากที่ทางบ้านโทรมาคุย มีอาการคิดฆ่าตัวตายหลายรอบแต่เพราะไม่รู้ว่าตอนตายใครจะมาเสียใจเลยยื้อตัวเองไว้ไม่อยากให้คนอื่นมาสมเพช เนื่องจากเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว พอเครียดหรือร้องไห้ทีจะมีอาการปวดหัวรุนแรง เหม่อลอย ไม่มีสติ คิดซ้ำอยู่แต่เรื่องที่ทำให้เสียใจช่วงระยะเวลานึงไม่เป็นอันทำอะไร ล่าสุดอาการที่พบรุนแรงคือเดินข้ามถนนกับเพื่อน แล้วคิดอยากจะหยุดเดินขณะที่จราจรไฟเขียว แต่เพื่อนดึงเราขึ้นฟุตบาทมาก่อน เพื่อนคิดว่าอาการของเราค่อนข้างหนักและควรไปพบจิตแพทย์บ้างเพื่อระบายความเครียด แต่สำหรับเราที่สามารถคิดได้ว่าตัวเองเกือบจะอยู่ในสภาวะซึมเศร้าแล้วรู้ว่าตัวเองเกิดอาการแบบใดบ้าง เราควรจะทำอย่างไร การพบจิตแพทย์ทำให้เสียเงิน และอาจเสียประวัติได้