-ไม่อยากคุยกับใคร​ ทั้งคนไม่รู้จัก​ คนรู้จัก​ คนไม่สนิท​ คนสนิท -เบื่อจะคุยกับคนอื่นและเหนื่อยกับการเข้าหาคนอื่น -รำคาญเวลาคนคุยเสียงดัง -อารมณ์เสียง่าย​ โดนเฉพาะกับเรื่องที่ไม่เป็นดั่งใจ -ไม่กล้าเข้ากิจกรรมสังคม​ ทั้งๆที่อยากทำนั่นนี่ -ไม่กล้าเริ่มต้นทำอะไรใหม่เพราะคิดว่าคงจะสำเร็จ​ มีความกังวลมากเวลาต้องทำอะไนสักอย่าง -มักไม่มีไอเดีย​ คิดอะไรไม่ค่อยออก -ไม่กล้าไปคนเดียวในที่ที่ไม่เคยไป​ ไม่กล้าคุยกับผู้คน​ ไม่กล้าถามอะไรเวลาที่เราไม่รู้​ กลัวคนอื่นมองว่าแค่นี้ก็ไม่รู้​ บางครั้งไม่กล้าแม้กระทั่งจะซื้อของ ที่ไม่เคยซื้อ -เวลามีคนมาคุยก็พยายามเลี่ยง​ ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็จะเป็นฝ่ายเงียบ​ คนอื่นถามมาก็ถามคำตอบคำ -อยากไปหาหมอแต่ไม่กล้าไปเพราะไม่รู้ว่าต้องไปยังไงทำอะไรยังไง​ และคงไม่่รู้จะอธิบายอาการยังไง​ และคงไม่อยากคุยเหมือนตอนไม่อยากคุยกับคนอื่น -เหงา  เศร้า​ เวลาอยู่คนเดียว​ -รู้สึกตัวเองไม่มีใคร​ ไม่มีเพื่อน​ ตัวคนเดียวในชีวิต -รู้สึกตัวเองมีค่าแต่ตอนคนอื่นต้องการประโยชนํ​ -บางครั้งคิดนั่นนี่และร้องไห้​ เช่นตอนมีอะไรสักอย่างที่ต้องทำแล้วไม่เคยทำ​ แล้วไม่มีใครอยู่ข้างๆ -ง่วงแต่ตอนปิดไฟนอน​ นอนไม่หลับ​ คิดเรื่องที่ทำให้เศร้า​ ทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นจริง​ และคิดขึ้นมา ปล.พ่อแม่เลี้ยงดูแบบควบคุม​ ดูแลมาก​ ไม่ค่อยได้ไปไหนทำอะไรเอง​ ชอบทำเหมือนเป็นเด็กตลอดเวลา​ คอยย้ำว่าไปนั่นนี่อันตรายนั่นนี่​ กำหนดอนาคต​ ฯลฯ ที่พอจำได้คือเมื่อก่อน​ เวลามีใครถามอะไร​ ยังไม่ทันได้ตอบ​ เขาก็จะตอบแทรกมาเลยจนสุดท้ายเราไม่ได้ตอบ​ -ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรค่ะ? หรือแค่เป็นคนขี้อายและคิดมากเฉยๆ