เวลาแฟนเรากลับดึกอยู่กับเพื่อนละดูเค้ามีความสุข เราจะโมโหมาก จะทำลายของที่เค้ารัก หรือไม่ก็ทำให้ตัวเองเจ็บหรือกรี้ดออกมาดังๆมันจะทำให้หายโมโหเบาลง แต่ยังคงโมโหอยุ่ (ยังไม่มีลูกด้วยกัน)หรือถ้าเพื่อนเราจับกลุ่มกันโดยไม่เห็นหัวเรา หรือง่ายๆ เค้ามีความสุขกัน ชีวิตดี หนูจะไม่ชอบจะโมโหไม่รุ้ทำไมไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน จะทำไงดีคะเสี่ยงเป็นอะไรไหม และพ่อหนูเค้าชอบถามคำถามเดิมซ้ำๆ ขี้ลืม อายุ45 เสี่ยงเป็นอัลไซเมอรไหมคะ อ่านดูตามเว็บเข้าข่าย กินยาต้องจากรพหรือตามคลินิคร้านขายยาได้ไหม

อาการที่หนูเป็นนั้นอาจเกิดได้จากบุคลิกภาพหรือการมีปมด้อยบางอย่างในชีวิต ลองทบทวนดูว่าทำไมเราถึงไม่ชอบเห็นคนอื่นมีความสุข โดยมากคนที่เห็นคนอื่นมีความสุขแล้วเกิดอารมณ์ทางลบ คนๆนั้นเป็นคนขี้อิจฉา ซึ่งความขี้อิจฉาจะมีอยู่ในทุกคน หากหนูไม่อยากเป็นแบบนี้หนูสามารถปรับความคิด ปรับพฤติกรรมตัวเองได้ เริ่มต้นอาจฝึกด้วยการยิ้ม การมีไมตรีจิตที่ดีต่อคนรอบข้าง มีน้ำใจ ฝึกควบคุมสติและอารมณ์ ด้วยการกำหนดลมหายใจเข้าออกช้าๆลึกๆ หรือเมื่อมีอารมณ์โกรธให้เดินหนีออกจากสถานการณ์ตรงนั้นไปก่อน เมื่อใจเย็นลงค่อยกลับมาคุยกันใหม่ ฝึกปรับความคิด คิดแง่บวก คนทุกคนต้องการความสุข ตัวเราเองก็ต้องการความสุขความสบายใจ แล้วทำไมเราต้องเอาความโมโหมาใส่ตัวเอง คนรอบข้างเขามีความสุขมันเป็นเรื่องที่ดีควรยินดีกับเขา หากปรับด้วยตัวเองไม่ได้หนูสามารถพบจิตแพทย์ได้นะคะ ประเมินอาการดุว่าจำเป็นต้องใช้ยาในการบำบัดด้วยหรือไม่ หากไม่ต้องใช้ยาคุณหมอก็จะส่งทำจิตบำบัดอย่างเดียวก็ได้ค่ะ

ส่วนอาการของคุณพ่อ อายุ 45 มีอาการหลงลืม อาจมีความเสี่ยงต่อภาวะสมองเสื่อมได้ ภาวะสมองเสื่อมเกิดได้จากหลายสาเหตุ ได้แก่ เสื่อมตามอายุ จากการติดเชื้อหรืออุบัติเหตุหรือโรคเกี่ยวกับหลอดเลือดสมอง จากการใช้สารเสพติดหรือยาบางชนิดที่มีผลต่อความจำ เป็นต้น หากคุณพ่อขั้ลืมมากๆ หนูสามารถพาพ่อไปพบจิตแพทย์ ประเมินอาการเบื้องต้นก่อนได้นะคะ หากเป็นภาวะสมองเสื่อมจริง คุณหมอจะให้การรักษาซึ่งอาจเป็นยาที่ช่วยชะลอหรือลดอาการผิดปกติอื่นๆที่เป็นผลมาจากภาวะสมองเสื่อมค่ะ