ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ ซึมเศร้า?ขี้เกียจ?หรือแค่เรียกร้องความสนใจ(ถึงจะไม่มีคนสนใจก็เถอะ) เพราะเวลาอยู่กับคนอื่นที่ไว้ใจได้หรือเล่นด้วยได้ก็ยิ้มก็หัวเราะปกติ แต่ก็มีความคิดในทุกเช้าหรือเย็นหรือเวลาต่างๆก่อนจะทำอะไรว่าจะทำไปทำไมตายเลยดีไหม หายไปเลยง่ายกว่า พยายามไปทำไมสุดท้ายไม่เร็วก็ช้าก็ตายอยู่ดี แต่ก็ไม่เคยฆ่าตัวตาย เคยแต่คิด มีแต่ระบายอารมณ์กับตัวเอง ใช้ความเจ็บระงับอารมณ์ตัวเอง เบี่ยงเบนความเจ็บไปที่แผลจะรู้สึกดีมากที่ปล่อยให้เลือดไหลไปตามข้อมือหรือนิ้ว แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นอะไรเพราะคุยกับพี่ที่เค้าที่เป็นซึมเศร้าเค้าเป็นหนักกว่านี้มาก หรือหนูกันแน่ที่พยายามที่จะเป็นโรคซึมเศร้า คุยกับพ่อหรือแม่ไม่ได้เลยยิ่งคุยยิ่งแย่แค่เรื่องปกติธรรมดาก็ทำให้รู้สึกลบมากๆได้แล้ว ไม่อยากไปโรงเรียนแต่ล่ะวันคือพยายามไป ไม่มีแพลนอนาคตใดๆ เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆเท่านั้น รู้สึกเคว้งมากๆค่ะ