สอบถามหน่อยนะคะ..คือรู้สึกว่าช่วงนี้กังวลบ่อยมากๆเลยค่ะ รู้สึกว่าเวลาเครียดเราจะคิดไปไกลมากๆเลยค่ะ อาการก็คือตามันจะเบลอๆหน่อยมัวๆรู้สึกเหมือนจะวูบหลายครั้งค่ะแต่มันไม่วูบลง มีครั้งนึงคือขับรถมอไซอยู่แล้วเราน่าจะเผลอแบบไม่รู้ตัวอ่ะค่ะไม่รู้ว่าเหม่ออะไรเหมือนกันค่ะรู้สึกอีกทีคือรถโคลงเคลงจะล้มแล้วค่ะ(ฮ่า) ดีเหมือนกันที่คุมอยู่ไม่งั้นล้มแน่ๆ แล้วก็คิดเรื่องเล็กๆให้เป็นใหญ่ๆได้ในสมองเราเช่นเพื่อนไม่คุยด้วยหลายชั่วโมงก็คิดว่าเค้าเกลียดเราแน่ๆเราทำอะไรไม่ดีไปหรือไง? เราทำอะไรผิด? ชอบคิดไปไกลทั้งๆที่มันก็ไม่มีอะไร เวลาเป็นจุดเด่นคนให้ความหวังตอบคำถามครูไรงี้เราก็จะมือไม้เหงื่อออกใจเต้นแรงหายใจตื้นไม่ทั่วท้องมือก็จะแฉะเพราะเหงื่อออก..แล้วก็เวลาทำงานกลุ่มก็ชอบคิดว่าตัวเองจะทำงานเขาเละหรือป่าว? ถ้าขีดเขียนตรงนี้จะเละไหม? แล้วเวลาเพื่อนไม่คุยด้วยจนเราต้องเดินคนเดียวทำอะไรคนเดียวมือไม้ก็จะชา ตัวแข็งๆรู้สึกหนาวๆหลังขนลุกน้ำตาก็จะคลอพอพูดถึงเรื่องทะเลาะกับเพื่อนแม้ว่าจะเรื่องเล็กๆก็ตาม..ถ้าตอนนอนนี่ยิ่งคิดฟุ้งเลยค่ะคิดว่าพ่อกับแม่จะเกิดเหตุอะไรหรือป่าว? ทำไมกลับดึกขนาดนี้? ถ้าไม่มีพวกเขาอยู่จะทำอย่างไง? เวลาเราเหม่อแล้วเพื่อนมาสกิดนิดนึงคือสดุ้งค่ะ สดุ้งแบบขนลุกแบบโหยงเลย มีตะโกนไปบ้างก็มีอาจเป็นเพราะเราขี้ตกใจด้วยมั้งคะ แถมเหม่อลอยบ่อยตอนนอนก็หลับเป็นตายเลยค่ะตอนตื่นก็เพลียมากๆยันเที่ยงจนคนอื่นๆทักว่าขอบตาดำขึ้นไหม?หน้าหมองลงมาก ผอมลงด้วยทั้งๆที่เรานอนไม่เคยเกิน3ทุ่มครึ่งอีกเหตุผลที่เราคิดคงเพราะสังคมรอบตัวตอนนี้คือลบมากๆค่ะ ทุกวันนี้เพื่อนคือสิ่งที่ต้องให้คิดเรื่อยหนักสุดแล้วเค้าเห็นเวลาเราเครียดเป็นเรื่องสนุกเรื่องตลกไปแล้วเราก็ได้แต่ทำหน้ายิ้มรับแล้วกลั้นน้ำตากลับมาร้องที่บ้านจนบางทีก็มีอาการคลื่นไส้ด้วย..สอบถามหน่อยนะคะมันคืออาการหรือโรคทางจิตหรือป่างหรือเราคิดมากไปเองคะ?