July 11, 2020 09:47
ตอบโดย
กันตณัฏฐ์
อยู่ตรีรักษ์ (แพทย์ทั่วไป)
(นพ.)
General physician
สวัสดีครับ
การที่มีความเครียดจนร้องไห้ง่ายบ่อยๆ มีความคิดอยากตาย การนอนหลับแย่ลง สมาธิไม่ดีอย่างต่อเนื่องนั้นอาจเป็นอาการที่เสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศร้าได้ครับ
อาการของโรคซึมเศร้านั้นจะต้างกับอารมณ์เศร้าตามปกติที่เป็นอาการเศร้าที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่สามารถควบคุมได้ และจะมีผลรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน ซึ่งถ้าได้รับการรักษาด้วยยาที่เหมาะสมก็จะช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นได้ครับ และในบางคนก็อาจต้องใช้การทำจิตบำบัดร่วมด้วยครับ
ในกรณีนี้หมอแนะนำว่าควรไปพบจิตแพทย์เพื่อตรวจประเมินอาการยืนยันสาเหตุให้แน่ชัดก่อนเพื่อที่จะได้ให้การรักษาได้อย่างเหมาะสมครับ
ส่วนในระหว่างนี้ถ้าต้องการพูดคุยเพื่อระบายหรือขอคำปรึกษาเพิ่มเติมก็สามารถโทรไปที่สายด่วนสุขภาพจิตเบอร์ 1323 หรือติดต่อมาคุยเพิ่มเติมผ่านทาง Video call ได้ครับ
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต คำตอบของแพทย์เป็นการให้ความรู้และคำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรค หรือการรักษา คุณควรพบแพทย์ที่สถานพยาบาลเพื่อให้แพทย์ตรวจทุกครั้ง หากคุณมีเหตุฉุกเฉินกรุณาโทรแจ้ง 1669
ช่วงนี้รู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ เป็นมาประมาณ5-6เดือนแล้วค่ะ รู้สึกเครียด กังวลไปหมด ระบายกับใครก็ไม่ได้ มีเพื่อนก็ไม่กล้าคุย เพราะหนูกลัวจะทำคนอื่นดิ่งไปกับหนู ทุกครั้งที่คุยกับเพื่อนหรือคนรอบข้าง ก็พยามจะทำตัวสดใสเข้าไว้ แต่พอเวลาอยู่คนเดียว มันเครียดมากจริงๆค่ะ ทั้งเครียดทั้งกังวล ปัญหาที่บ้านคือหนักจริงๆค่ะ หลายครั้ง เรียกได้ว่าแทบทุกวัน หนูร้องไห้คนเดียวมาตลอด พ่อแม่ก็ดุว่าหนุอยู่ตลอด หนูอายุ13แล้ว แต่ยังไม่เคยทำอะไรให้เขาภูมิใจเลย หนูยังต้องแบมือขอเงินเขาอยู่ เขาต้องลำบากเพราะค่าเทอมหนู.. เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง หนูร้องไห้แล้วพ่อรู้ หนูปิดประตูแล้วขังตัวเองอยู่ในห้องเกือบ1วันเต็ม พ่อก็ทักมาถามนะคะ ว่าเป็นอะไร ทำไมไม่ออกมาคุย แต่ความรู้สึกของหนูตอนนั้น คือหนูไม่ไหวแล้ว หนูไม่ไหวจริงๆ หนูเหนื่อย ถ้าตายได้ก็อยากตาย แต่ก็ยังคงไม่กล้า มันทรมาณสุดเลย ที่ต้องใช้ชีวิตในความรุ้สึกแบบนี้ที่มีอยู่ทุกๆวัน หนูตัดสินใจ ถามพ่อ ว่า ถ้าคนอยากตาย ยังจะมีอารมมานั่งคุยกับใครไหม? พอหนูเริ่มตั้งสติ แล้วจัดการอารมตัวเองอีกครั้ง สิ่งที่หนูเจอหลังเหตุการณ์นั้น คือพ่อ มองเป็นเรื่องตลก เขาบอกกับทุกคน ว่าหนูทำแบบนั้นเพราะทะเลาะกับแฟน ทั้งๆที่จริง หนูไม่มีแฟน หนูไม่เคยแม้แต่จะคิดเรื่องพวกนี้เลย บางครั้งที่หนูเผลอร้องไห้ต่อหน้าเขา เขาก็บอกว่าหนูดูหนังเยอะไป อ่านนิยายเยอะไป เล่นเกมเยอะไป โลกส่วนตัวสูงไป แต่เขาไม่เคยรู้เลย ว่าที่หนุเป็นแบบนี้ ที่หนูไม่ค่อยคุยกับคนในครอบครัว เพราะหนุกลัว หนูอยากมีชีวิตที่ำ่อแม่คุยกับหนูดีๆแบบคนอื่น พ่อแม่ภูมิใจในตัวหนุแบบคนอื่น หนูพยายามมาตลอด แต่สิ่งที่หนูได้มาตลอดตั้งแต่เกิด คือคำด่า คำด่าที่เป็นคำหยาบค่ะ ความรู้สึกของหนูมันแย่มากจริงๆ มันดิ่งลงเหวทุกครั้ง มันดิ่งมาตลอด แค่ตื่นนอนมา ก็โดนพ่อกับแม่ด่า จากที่มันแย่อยู่แล้ว มันเหมือนคนตกเหวตั้งแต่ตื่นนอน พอจะนอน ก็มีเรื่องเครียดจนนอนแทบไม่หลับ ตลอดทั้งวันใช้ชีวิตทรมาณมากค่ะ แืบไม่มีสมาธิกับสิ่งที่ทำอยู่เลย บางครั้งก็ทำร้ายร่างกายตัวเอง หนูรู้ค่ะ ว่าหนูไม่ควรทำ แต่ไม่รู้จนะระบายด้วยวิธีไหน หนูอยากระบายกับใครสักคน แต่ไม่มีเลย ไม่มีใครเลยที่หนูจะระบายได้ แล้วก็เวลามีเรื่องอะไรนิดหน่อย ก็ร้องไห้ง่าย อารมณ์หนูรุนแรงมาก อะไรนิดหน่อยก็โมโห แต่ทุกครั้ง เป็นโมโหจนร้องไห้ ทุกครั้งที่ร้อง เหมือนจะขาดใจเลยค่ะ เป็นแบบนี้มาตลอด จนเหนื่อยแล้วจริงๆ ทั้งเหนื่อย ทั้งไม่เหลือใครเลย เคยพยายามแก้เครียดตามเน็ต แต่ก็แค่แปปเดียว หนูก็กลับมาเครียด หนูควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ? //เขียนครั้งแรก ผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ
ตอบโดยแพทย์ที่มีใบอนุญาต (คำตอบนี้เป็นการให้คำแนะนำเบื้องต้น ไม่สามารถแทนการวินิจฉัยโรคหรือการรักษา คุณควรพบแพทย์เพื่อรับการตรวจหากมีอาการน่ากังวล)