โรงพยาบาลศิครินทร์

ผมเข้าไปใช้สิทธิ์ประกันสังสมในการรักษาพยาบาล ในวันที่ 3 มกราคม ที่ผ่านมา พอดีมีอาการปวดหัว และปวดกล้ามเนื้อ เวลาประมาณ 19.00 น. ขับรถไหวเลยขับรถไปเองครับ เลี้ยวเข้า หน้า รถ.เห็นป้ายต้อนรับชัดเจน”ประกันสังคม”เลี้ยวซ้าย …ตามเลยครับ ปรากฎเจอเชือกกั้นห้ามจอดรถ ตอนนั้นเสียงก็ไม่มี เห็นคนยืนใส่ชุดฟอร์มของโรงพยาบาล ก็เปิดกระจกถาม ได้คำตอบว่าให้ไปจอดรถหลังโรงพยาบาลให้วนอีกรอบหนึ่ง ก็คงต้องตามนั้นวนสิครับ พอวนไปเจอเจ้าหน้าที่ รปภ.ก็ ก็ถามเค้าอีกว่าผมจะจอดรถได้ตรงไหนผมไม่สบายจะมาหาหมอ จะขอจอดใกล้ประตูเค้าก็บอกว่าไม่ได้ให้ไปจอดที่จอดรถ จะมีรถของโรงพยาบาลไปรับ แต่ก็ยังดีนะครับ เค้ารีบบอกให้เจ้าหน้าที่เข็นรถวีลแชร์ตามไปรับ แต่ก็ทุลักทุเลมากผมระบมไปทั้งตัวเค้าเข็นรถวีลแชร์จากโลกหลังโรงพยาบาลมาถึงประกันสังคมกว่าจะได้หาหมอเอาแทบแย่เลยครับ หลังจากที่หาหมอ หมอวินิจฉัยว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ สายพันธุ์บี ไม่ร้ายแรง จะฉีดยาให้ “อาการจะดีขึ้นเหมือนเกือบหาย” หมอที่ตรวจกล่าวไว้ แล้วไปพักผ่อนที่บ้าน ตามนั้นซิครับรออะไร ดีใจได้กลับบ้าน ก็ต้องรบกวนพี่ที่เป็นเจ้าหน้าที่เวรเข็นรถวีลแชร์มาทรงผมที่รถ เกรงใจพี่ เกรงใจพี่เค้ามากแต่ทำยังไงล่ะครับเราเดินไม่ไหวประคองตัวจนถึงบ้านรีบนอนตามที่หมอสั่ง หลังจากนั้น ตอนเช้าก็ยังมีอาการเวียนหัวแถมตอนสายๆเวียนหัวมากขึ้นปวดหัวมากขึ้นจนไม่ไหวต้องโทรตามแฟนให้กลับมาพาไปโรงพยาบาลหลังจากนี้สิครับเรื่องยิ่งน่าปวดหัว เมื่อแฟนขับรถมาส่งผมที่หน้าตึกประกันสังคม ผมเตรียมบัตร ผมเตรียมบัตรประชาชนและบัตรประกันสุขภาพอีกหนึ่งใบถือรอหน้าเคาน์เตอร์ เจ้าหน้าที่ต้อนรับเขากล่าวว่า “เอาบัตรมา”แล้วก็คีย์แบบไม่พูดพร่ำทำเพลง ส่งกระดาษมาให้หนึ่งใบให้ไปเคาน์เตอร์ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูงวัดความดัน ในใจผมนึกว่าเราเป็นคนไข้หรือนักโทษ…ว่ะเนี่ย(ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ)จะบอกว่าขอเอกสารหรือขอบัตรหน่อยครับ คงจะดีกว่านี้………พอวัดความดันเสร็จถือเอกสารไปที่จุดคัดกรองปวดหัวหนักเลยครับ…ตานี้ พยาบาลที่จุดคัดกรองถาม :เป็นอะไร ผม : เป็นไข้ครับปวดหัวเมื่อวานมาหาคุณหมอแล้ว (ในมือยื่นถุงยาให้ดู) พยาบาลที่จุดคัดกรอง : เป็นไข้มาหาหมอแล้วก็กินยาสิกินยาต้องรอเวลา ไม่ ไม่ใช่กินแล้วไม่หายก็มาหาหมอ ………………… ผม(นึกในใจ) :ถ้ากรูอาการดีขึ้นคงไม่มาโรงพยาบาลอ่ะ ผม ตอบ:มีอาการปวดหัวมากขึ้นเลยมาหาหมอครับ พยาบาลที่จุดคัดกรอง : เอาาาา เดี๋ยวให้คุยกับหมอ …… จบการสนทนาเวลา 15.00 น. จากนั้นเป็นเวลาที่ทรมานครับเพราะต้องนั่งรอแบบไม่รู้จุดหมายจนถึงเวลา 15.40 ก็โมโหพยาบาลด้วย พูดจาแย่มากครับ ผมทนไม่ไหวจนต้องโทรไปคอมเพลที่ประกันสังคมและมีความคิดว่าคงจะต้องย้ายประกันสังคมเมื่อผมดีขึ้นแน่นอน ผมปวดหัวมากขึ้นแฟนก็ถามเอาอย่างไรผมจะให้ไปถามพยาบาลก็กลัวจะโดนว่ามากกว่านี้สองคนก็เลยแบกสังขารกันกลับครับ เมื่อเวลา 15.45 ออกจากโรงพยาบาลเลยครับ ในใจผมนึกว่า (กรู ไปตรงไหนก็ได้ เสียตังค์ก็ยอมให้หมอตรวจให้เร็วว่าทำไมปวดหัวเวียนหัว) เลยบอกแฟนครับแวะ รพ.เปาโล ล่ะกัน เมื่อถึงโรงพยาบาลเปาโลผมทำประวัติใหม่พร้อมแจ้งสิทธิ์ประกันสุขภาพทางโรงพยาบาลก็ให้หมออายุรกรรมตรวจพร้อมเจาะเลือดและเก็บตัวอย่างน้ำมูกในจมูกไปตรวจ และ ให้ผม admid พร้อมให้น้ำเกลือให้ยาฆ่าเชื้อนอนมาอยู่สามวันจนถึงวันนี้ครับ (6 มกราคม 61 เวลา 23.20)อาการดีขึ้นมากครับจนเหมือนปกติแล้วพรุ่งนี้คงออกจากโรงพยาบาลได้ เลยมีเวลาเอามาเล่าให้ผู้บริหารของโรงพยาบาลศิครินทร์ฟังครับ