โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

ผมเป็นอีกหนึ่งคนไข้ ที่เคยได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เป็นเวลาเกือบ 2 เดือน ที่ต้องพักรักษาตัวในฐานะคนไข้ใน ณ โรงพยาบาลแห่งนี้ โดยผมได้รับสิทธิ์ด้วยการใช้บัตรทอง ......ความรู้สึกตอนแรกที่เข้ารับการรักษา ก็ยังไม่รู้สึกถึงความพิเศษอะไร ความคิดแว๊บแรกคือ ที่นี่คือโรงพยาบาลรัฐ จะเทียบกับที่อื่นๆได้หรือไม่ เหตุผลที่คิดแบบนี้ ก็เพราะเคยได้ยินคนอื่นๆ พูดเปรียบเปรย ไปต่างๆ นาๆ ให้ได้ยินเสมอ ในแง่ของการบริการ ของโรงพยาบาลรัฐฯ แต่หลังจากที่ผมได้เข้าทำการรักษา ตอนนั้น ผมยังไม่ได้มีเตียง เนื่องจากคนไข้เย่อะมาก จึงต้องนอนรวมในห้องฉุกเฉิน เพื่อรอเตียงว่าง ความรู้สึกที่สัมผัสได้ กับสิ่งที่เคยได้ยินมาตลอดเวลานั้น มันช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ผมได้รับการปฎิบัติเป็นอย่างดี จากทั้งคณะแพทย์ นักศึกษาแพทย์ เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล เวลาผ่านไป 5 วัน จนผมได้เตียง และหอพักรักษาตัว ความรู้สึก และสิ่งที่ได้รับการปฎิบัติต่อผมนั้น ต้องขอชื่นชม ด้วยใจ การดูแลเอาใจใส่ การเยี่ยมไข้ การตรวจ การวินิจฉัยโรค คณะแพทย์ทำอย่างรอบคอบ วิเคราะห์ อาการที่เป็น การให้ยา การใช้วิธีการรักษา และอื่นๆ อีกมากมาย ที่ผมได้รับจากที่โรงพยาบาลแห่งนี้ วันที่ต้องเดินทางไปแอตมิน คิดอยู่อย่างเดียวว่า จะได้มีโอกาส ได้กลับบ้านไหม หรือจะต้องจบชีวิตลงที่โรงพยาบาลแห่งนี้ แต่สุดท้ายแล้ว ด้วยความเอาใจใส่ต่อผู้ป่วย ความรู้ของคณะแพทย์ทั้งหมด ที่ทุ่มเท กาย ใจ สติ ปัญญา ทำให้ผม ได้กลับมาบ้าน มาด้วยความปลอดภัย จนทุกวันนี้ ผมยังรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ ที่ได้รับจากที่โรงพยาบาลจุฬากรณ์ และจะไม่มีวันลืม ความเมตตา กรุณา ปราณี ต่อ อดีต คนไข้ คนหนึ่ง ที่ ยมทูต เคยเกือบจะเอาชีวิตกลับไปแล้ว ครับ