หนูเปนไมเครน เเละหนูกดดันมากเหลือเกิน เเต่ทัมมัยพ่อกับเเม่ม่สนจัยหนูเลยหนูเลยตัดสินจัยหนีออกจากบ้านมา หนูต้องการกำลังจัยบ้างจะตอนนี้หนูม่เหลือคัยอีกเเล้วบ้างก้อหนูคิดสั้นหนูอยากปรึกษากับหมอ หนู.....อยากไห้พ่อเเม่เข้าจัยหนูบ้าง อยากมีเวลาคุยกับท่านบ้าง...เเต่ตอนนี้หนูหนีออกมาม่รู้หนทาง ม่มีเป้าหมาย เเละตอนนี้หนูปวดหัวเหลือเกิน...หนูควรทัมยังงัยดี หนูอยากด้กำลังจัยจากพ่อเเม่บ้าง...

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นหมอขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านชีวิตที่ยากลำบากนี้ไปให้ได้ หมอคิดว่าทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ไข การคิดสั้นแน่นอนว่าไม่ใช่ทางออกที่ดีและคิดว่าคุณก็ทราบค่ะ คิดว่าปัญหาหลัก ๆ ของอาการปวดศีรษะ น่าจะมีปัญหาบางอย่างที่กระตุ้นให้เกิดอาการ เช่น ความตึงเครียด อารมณ์ที่ไม่ดี หรือตกอยู่ในภาวะกดดัน พ่อแม่ของคุณท่านอาจจะมีเหตุผลบางอย่าง หรือต้องแบกรับภาระและแรงกดดันมหาศาลจากคนรอบตัวหรือสังคม หรือการงานอาชีพที่ท่านทำอยู่ จึงอาจจะเหมือนท่านไม่สนใจคุณ แต่หมอเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนย่อมรักลูก เป็นห่วงเป็นใย และปรารถนาให้ลูกมีความสุข การหนีออกจากบ้านเป็นการหนีปัญหา ถึงแม้คุณจะหนีออกมา แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นก็ยังคงอยู่ และเสี่ยงอันตรายจากภัยรอบด้าน ขอให้คุณตั้งสติ หากความกังวลและความกดดันทุเลาลงแล้วคุณน่าจะกลับบ้านเพื่อปรับความเข้าใจกับท่าน หรือหากตอนนี้ยังไม่สบายใจที่จะกลับบ้าน อาจจะลองไปหาญาติผู้ใหญ่ที่คุณเคารพนับถือหรืออาจจะเป็นคุณครูที่โรงเรียนไปพักอยู่กับท่านก่อนเพื่อความปลอดภัยและปรึกษาปัญหาที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งช่วยกันหาทางแก้ไขร่วมกันกันคุณพ่อคุณแม่ เมื่อเข้าใจกันดีแล้วและอาการปวดหัวยังมีเป็นอยู่หมอแนะนำว่าให้ไปพบแพทย์เพื่อตรวจหาสาเหตุค่ะ

ก่อนอื่นหนูใจเย็นๆก่อนนะคะ พี่หมอว่าคุณพ่อคุณแม่ทุกๆคนรักลูกแน่นอนค่ะ แต่การแสดงออกจะแตกต่างกันในแต่ละบุคคล พี่หมอว่าก่อนอื่นพี่หมออยากถามเหตุผลว่าทำไมหนูถึงหนีออกจากบ้านมาคะ เป็นเพราะคุณพ่อคุณแม่ไม่สนใจใช่ไหมคะ แต่พี่หมอว่าตอนนี้ถ้าคุณพ่อคุณแม่ทราบว่าหนูหายตัวออกมาต้องร้อนใจและตามหาหนูแน่ๆค่ะ พี่หมอคิดว่า ถ้าหนูไม่ได้หนีออกมาจากการถูกทำร้ายร่างกาย หนูกลับไปที่บ้านลองเล่าปัญหาและความคิดของหนูให้คุณพ่อหรือคุณแม่ฟังก่อนได้ค่ะ เพื่อที่จะได้ทราบเหตุผลเน๊อะ ว่าเราคิดยังไงแล้วคุณพ่อคุณแม่คิดยังไง หรือไม่หนูอาจจะลองโทรไปปรึกษาสายด่วยสุขภาพจิต 1323ก่อนได้ค่ะ พี่หมอว่าถ้าได้ลองคุยกับคุณพ่อคุณแม่ท่านจะได้ฟังความคิดของเราแล้วเราจะได้ทรายความคิดของท่าน พี่หมอว่า พ่อแม่รักและเป็นห่วงลูกอยู่แล้วค่ะ ถ้ายังไงกลับบ้านก่อนจะมืดนะคะ กลางคืนมันลำบากมากๆแล้วก็อันตราย พี่หมอว่าให้ตัวหนูอยู่ในที่ๆปลอดภัยก่อนค่ะ เรื่องนี้ในครอบครัวควรได้รับการพูดคุยและปรับความเข้าใจค่ะ พี่หมอเป็นกำลังใจให้หนูผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะคะ

พอจะให้รายละเอียดได้ไหมคะว่าปัญหาอะไรที่ทำให้หนูรู้สึกว่า พ่อกับแม่กดดัน เขาไม่เข้าใจหนูเรื่องอะไร หนูต้องการให้เขาเป็นยังไง ....บางครั้งการที่เราคาดหวังในตัวของพ่อแม่มากเกินไปมันก็ทำให้เรามีความทุกข์ใจ เกิดความเครียดความกดดันได้ แต่หากเราลองปล่อยวางคิดเสียว่า ทุกสิ่งในโลกนี้เราไม่สามารถควบคุมหรือบังคับให้เป็นได้ตามใจที่เราต้องการ เพราะแม้กระทั่งตัวของเราเอง บางครั้งเรายังบังคับควบคุมมันไม่ได้เลย..อยากให้หนูตั้งสติ กำหนดลมหายใจเข้าออกยาวๆ ทำบ่อยๆ เลิกคาดหวังในสิ่งที่ต้องการแต่ลองปรับความคิดใหม่ดูว่า เรามีหน้าที่อะไร เราทำดีหรือยัง หากเรายังไม่เต็มที่กับหน้าที่ของเรา เราก็ต้องพัฒนาตัวเอง ไม่เกี่ยวกับใครเลย ทำตัวเองให้ดี ช่วยเหลือตัวเองให้ได้ ความคาดหวังต่างๆจากคนอื่นก็จะลดลง ความทุกข์ในใจของหนูก็จะค่อยๆเบาลงค่ะ แต่หากในขณะนี้มันรู้สึกหนักเหมือนกับแบกหิน ไม่สามารถปล่อยวางอย่างที่แนะนำได้ พี่แนะนำให้หนูพบจิตแพทย์นะคะ คุณหมอจะประเมินอาการ ความรุนแรงของโรค ประเมินลักษณะการปรับตัว บุคลิกภาพของหนู เพื่อวางแผนการรักษาด้วยวิธีที่เหมาะสม ซึ่งอาจจะใช้ยาหรือทำจิตบำบัด หรือใช้สองวิธีร่วมกันค่ะ