สวัสดีค่ะคุณหมอ หนูมีอาการกลัวตัวเองตาย กลัวการไม่มีตัวตน กลัวความว่างเปล่า กลัวแบบสุดขีด จนทำให้หัวใจเต้นแรงและช้าลง ตึบ ตึบ ตึบ รู้สึกเหนื่อย หายใจไม่ออก หน้ามืดหน้าชาๆเหมือนจะเป็นลม และความกลัวนั้นมันทำไห้หนูถึงกับกรีดร้องออกมา แล้วตบหน้าตัวเองอย่างบ้าคลั้ง เพื่อเรียกสติตัวเองกลับมา ตบจบหน้าชาหนูยังไม่รู้สึกเจ็บเลยค่ะ อาการแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยขึ้นๆ และเกิดขึ้นโดนไม่มีสาเหตุ อยู่ดีๆก็วู้วเข้ามาในความคิด ไม่บอกวันเวลาและสถานที่อยู่ดีๆก็เป็น บ้างครั้งก็จนร้องไห้ มันเปนเพราะอะไรค่ะ หนูเป็นโรคจิตรึเปล่าค่ะ

อาการดังกล่าวอาจเป็นอาการของโรคแพนิค หรือโรคตื่นตระหนก ซึ่งมีสาเหตุมาจากความวิตกกังวลกระตุ้นเร้าให้ระบบประสาทอัตโนมัติทำงานมากขึ้น ส่งผลให้มีอาการใจเต้นเร็ว หายใจเหนื่อย หายใจไม่สุด เหงื่อออก หน้ามืด เป็นลม มือเท้าชา ได้ค่ะ หากมีอาการรุนแรงมาก ผู้ป่วยมักจะกลัวว่าเวลาอยู่คนเดียวแล้วมีอาการกลัวว่าตนจะตาย ทำให้ความกังวลและอาการเหล่านี้กระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวัน เช่น ไม่กล้าอยู่คนเดียว ไม่กล้าไปไหนมาไหนเพราะกังวลกลัวว่าจะเกิดอาการเช่นนี้ขึ้นอีก

วิธีการควบคุมเมื่อมีอาการให้ตั้งสติ หายใจเข้าออกลึกๆยาวๆ ทำช้าๆแบบผ่อนคลาย ทำไปจนกว่าอาการสงบลง แต่หากลองฝึกแล้วยังคงมีอาการคงเดิม ก็ต้องไปพบจิตแพทย์เพื่อพิจารณาให้การรักษาด้วยยาร่วมด้วยค่ะ